Ağcabədidə kütləvi elektrik enerjisi oğurluğu

Bu yaxın günlərdə Əhmədbəyliyə dost görüşünə getmişdim. Fizulidən olan bir taksi sürücüsü ilə, bir də o kəndlərin birinin bələdiyyə üzvü olan ziyalı şəxslə yol boyu maraqlı söhbətlərimiz baş tutmuşdu. Qaçqın ömrü yaşayanların güzəran çətinlikləri məni üzmüşdü də.

Ağlıma gəlməyən halda bələdiyyə üzvü olan o ziyalı dedi: “Maalca işığımız, qazımız pulsuz idi...”

Dedim: “Axı, bu kommunal xidmətlərə görə dövlət sizə müavinət verir? Özü də artıqlaması ilə.”

Sürücü dedi: “Qardaş, insanlar müftə işlətməyə öyrəşib, eey. O pula elə qızırğalanırlar, işıqpulunu, qazpulunu ödəmək istəmirlər haa.”

Anlamışdım. Ələbaxımlılıq insanların əxlaqında ciddi zədələr qoyub, demək. Hələ uzun illər reanimasiya keçməlidirlər.
Amma, bu mənim məşğuliyyətim deyildi, deyə mövzunun vəçinə getməmişdim. Camaatı qaçqın olan rayonda bu məsələ xeyli həssas mahiyyət daşıyır.

Oradan Ağcabədiyə gəlmişdim. Şəhərin küçələrində yapışdırılan “Xəbərdarlıq”, “Elan” vərəqlərini görəndə az qala şaşırdım. Bu nədir, qağaaa!!! Füzuli yolunda olan söhbət yadıma düşdü. Bəs burda niyə vəziyyət belədir?

Matım-qutum qurudu! Hökumətinm işıq idarəsi günün günorta çağında oğrularla döyüşür! İşin içində deyiləm, amma deyəsən bu xəmir çox su aparacaq. Problem ciddidir, yoxsa bu xəbərdarlıqlar, təşviqat cəhdləri nəyə gərək idi?

Görünür, ARAN Regional Enerşi Təchizatı və Satışı İdarəsinin rəhbərliyi hələlik humanist addım atır, işıq oğrularını təşviq etməklə vicdan müstəvisinə gətirmək istəyir. Düşüncələrimdə inzibati qanun tələbləri ilə insanlığa humanist münasibət bir-biri ilə döyüşürdü.
Yolum Bakıya idi. Səyyar jurnalist kimi eləcə yolüstü araşdırmaya qərar verdim.

Yol yoldaşlarım dünya görmüş kişilər idi. Mənim sorularıma həvəslə cavab verirdilər. Bu ağcabədililər yetərincə qonaqsevər, ünsiyyətə açıq, qıraqdan gələnlərə özününkülərə etdiklərindən çox qayğı göstərən camaatdır. Bəs bu işıqpulu məsələsində niyə bu qədər cığallıq edirlər? Yaxşı, Füzuli camaatının halını anladıq, rayon dotasiyadadır.

“Bəs Ölkənin nə qədərsə varlı sayılan bu Ağcabədi camaatı niyə işığı oğurlasın ki?” – deyə taksi sürücüsündən soruşdum: “Əşşi, hamısı oğurlamır ha.” – dedi.

“Bəs elədirsə, bu elan, şüar, xəbərdarlıq?! Bunlar nəyə gərəkdir?” – deyibən soruşanda, arxada oturan qoca dilləndi: “Boş ver, hamı oğurlayır.” Onun acıqla dediyi cümlə xoşuma gəlmədi. Bir maşında bu rüsvayçılığa fərqli yanaşmalar dövlətçiliyimizə xidmət və biganəlik hisslərinin döyüşünə oxşamağa başlayırdı.

“Heç kim özbaşına ola bilməz, dayı!, qanun-qaydalarımız var” – deyəndə o biri ahıl həmyolçum nə desə yaxşıdır? – “Balıoğlu! Bajarana baş qurban!”

Deyəndə ki, “bu düşüncə dövlətçiliyimizə, xalq olmamıza, milli təfəkkürümüzə zərbədir! Bu cür düşünmək və etmək təhlükədir!” Qımışdılar. Məni yaxşı tanısaydılar qaq-qanaq çəkib gülərdilər! Lap ərk eləsəydilər başıma bir əlləmə də vurub: “Kül başına! Hansı zamanada yaşayırsan, oğurlamaq mümkündürsə, niyə oğurlamasınlar ki?” – deyərdilər.

Ardıyca Ovşar kəndindən olan yol yoldaşım bir lətifə danışdı. Bu, gerçəyində heç lətifə deyildi. Amma qarnımızı tutub xeeeylicə qəşş elədik. Yazım, siz də qas-qas gülün: “Ağcabədidə son 50 ildə gəlib keçən İşıq Satışı idarələri Ovşar kəndində bir Bəhmənkəsin evinə heç vaxt, heç bir halda işıq sayğacı qoya bilməyibmiş. (Adını unutdum, gülmək qoymadı dəqiq soruşam.) Axır,aylıq ödəməsinə razılaşıblarmış. Son durumda aya 10 manat verirmiş. Bur gün gedib görüblər ki, bu Bəhmənkəs işıq xəttinə qarmaq atıb. Bax burası, Filankəs demiş, ŞOK! ŞOK! ŞOK!

El-oba, işıq idarəsinin məsulları, bələdiyyə, nə bilim başında ağıl olan kişilər yığışıb soruşublar: “A Bəhmənkəs,heeey! Sənin haa sayğacın yoxdur, bu qarmağı bu işıq dirəyinə niyə atırsan?” Dorçununu çəkib nə desə yaxşıdır o Bəhmənkəs kişi? Bax, burası tragi-komediyadır! Deyir: “Əəə, mən bu kənddə kimnən əskiyəm, əəə? Hamınqız qarmax atırsınqız, daa! Məndən artıqsınqıııız, əəə?!”

Beləcə, bu yol yoldaşlarımın mənə danışdıqlarına görə, işıq oğurluğu bu bölgədə adi hal alıb. ARAN Regional Enerşi Təchizatı və Satışı İdarəsinin yaydığı “Xəbərdarlıq” vərəqində yazıldığı kimi, “Belə istifadəçilər arasında hətta rayonda tanınmış və ya özünü nüfuzlu hesab edən şəxslər də var.”Yəni bəzi bərkgedənlər də işıq oğrusudur.Onların içində nə qədərsə vəzifəli şəxslər, kənd icra nümayəndələri, bələdiyyə sədrləri, tanınmış iş adamları, hətta din xadimləri dəolmamış olmaz... Təsəvvür edin ki, gedib məsciddə axundun yanında, cümə namazında Allahın Quranından misal-məsəllərsöyləyəsən, oğurluğun murdar iş olduğuna yenidən fətva verəsən, camaatı haqqa çəkəsən... sonra da gedib o “mömünin” özünün də qarmaq atıb işıq oğurladığı faktını tutasan, o da buğda yeyib cənnətdən çıxmışa dönə... Ağcabədidə bu halın mümkün ola biləcəyinə inana bilərsiniz, sayğılı oxucum.

Yol yoldaşlarımdan soruşdum ki, “A qağa, bəs işıq nəzarətçiləri yoxdurmu bu rayonda?” Biri dedi: “Niyə yoxdu? Vaaar! Qurd oyunu gedir eey, hamısı göz-gözə durufdu. O fağırlar gəlif yoxluyanda qarmağı yığışdırıllar, gecəynən yenidən qarmaqlar  yaydan ox çıxan kimi işıq dirəhlərinə atılır.” O biri, qoca yol yoldaşım daha aydın danışdı: “Bajı oğlu, o nəzarətçi dediyin gəlir qapıma, deyirəm, ə, bala, dədeyin işığıdıııı? Sürük əəə bırdan! Əyən-bəyən eləsən iti fışqırdaram üstünə, şalvarınqı çıxardar!”

Heç xoşum gəlmədi o kişidən. Onun yanında oturan şəraiti balanslamaq üçün: “Zarafat eliyir, eeey,  cavan oğlan, o cürə dööül.” – dedi. Amma, onun dediyi də bu cinayət prosesinə bir münasibət idi. Belə hallar da ola bilərdi.

Dedim: “Belə getsə qapınıza polis gələcək. Siz hökumətlə zarafat eləməyin!” Çöçün-çöçün üzümə baxdılar. Sonra da susdular!

Handan hana sürücü dedi ki, “Cavan oğlan, hərə bir nööönən çörək qazanır. Qoy bir təhər balalarımızın başın saxlayaq!”

Ta susmuşdum. Onun dediyi “Bir təhər... baş saxlamaq” məntiqi düşüncələrimi Ölkə sərhəddin¬dən çıxartmışdı. Uçuub-uçub baxdığım dünya ölkələri arasında Ağcabədi olaylarına bənzərini görmək istəyirdim. Bənzəri var, var, çoxdur – Afrikadadır, yalnız Afrikada. Hə, bir də Əfqanıstandadır.

Yol boyu düşünürdüm. Görəsən işıq oğurluğuna qarşı ARAN Regional Enerşi Təchizatı və Satışı İdarəsininbu tədbirlərindən sonra Ağcabədidə yenə işıq oğurlayan qalacaqmı? Yoxsa o vicdan, əxlaq, milli sevgi, dövlət qanunlarına hörmət kimi vətəndaşa xas olan dəyərlər bəzi insanlarda ümumiyyətlə yoxdur?!

Yol boyu düşünürdüm ki, ictimai nəzarət qurumu kimi Ölkə Mediasını da bu işə səfərbər etmək, təşviqata qoşulmaq, o camaatı islah etmək gərəkdir.

Bu yazını oxuyandan sonra üstümüzə it fışqırdanlar olmasın haa! Hələ ki, heç kimin adını çəkmədim, izini göstərmədim. Amma, Ağcabədiyə birdə gələ bilərəm.

Bakıya çatanda fikrimi dəyişdim: “Əşşi, mənim nə işimə qalıb axı?! Nəyi dəyişəcəm ki?!”

Doğrudanmı? Dəyişmək mümkünmü?

Yox. Bir də gedəcəm Ağcabədiyə. Getməliyəm.

Attila
Ölkə.Az