\"Fiziki məhdudiyyətim olmasaydı, fiziki məhdudiyyəti olan bəylə ailə qurardım\"

Elə həmsöhbətimiz də gənc xanımdır. Paralimpiyaçı, boççia idman növü üzrə Azərbaycan çempionu, eyni zamanda "Ramana" komandasının aparıcı üzvü Günel İslamova Ölkə.Az-ın suallarını cavablandırır. 

- Günel xanım, istərdim özünüz haqda qısaca məlumat verəsiniz...

- Orta təhsilliyəm, hazırda boççia idman növüylə məşğulam. Deyim ki, bu, həm də zəka oyunudur.

- Sağlamlığınızı sonradan itirmisinizmi?

- Bəli, doqquz yaşımdan sonra olub.

- Nə baş verdi?

- Sağlam idim, məktəbə gedirdim. Birdən-birə qardaşımda və məndə bu xəstəlik yarandı. Şarko Mari Tuz adlanan bir xəstəlikdir. Əslində, xəstəliyin adı proqressiv əzələ distrofiyasıdır. Şarko, Mari və Tuz adlı həkimlər bu xəstəlik üzərində çalışdığı üçün həm də belə adlanır. Amma müəyyən qədər hərəkətdəyəm. Bəzən arabada oturanda ayaqlarımda ağrılar olur. Bəli, doqquzuncu sinfə qədər məktəbə gedirdim. Ailəm aparıb gətirirdi.

- Şarko Mari Tuzun müalicəsi varmı?

- Heç bir ölkədə müalicəsi yoxdur. 

- Bakıda yaşayırsınızmı?

- Xeyr, Şirvan şəhərindənəm. Hazırda Sağlamlıq İmkanları Məhdud Gənclərin Peşə Reabilitasiya Mərkəzində rəssamlıq kursunda oxuyuram. Həmin kursda altı ay təhsil alacağam. 

- Otuz bir yaşınız var və yetərincə ağıllı bir xanımsınız. Deməli, ətrafdan sizə qarşı olan münasibəti də hiss edirsiniz. Qane edirmi? 

- Əvvəl münasibət çox pis idi. Amma indi gənclərin, insanların bizə münasibəti tədricən yaxşılaşıb. Əvvəl nəqliyyata minəndə çəkinirdim, necə yanaşacaqlarını bilirdim. İnsanların baxışları, sözləri bəzən adamı kəsir. Düzdür, zamanla sən buna alışırsan. Ancaq valideynə bu sözlər ağır gəlir. İndi avtobusa minəndə insanlar kömək edirlər. Lakin panduslarla bağlı bəzi problemlər olur. Hündür yerlər bizimçün problemdir. Çox istərdim ki, inşa proseslərində bu kimi şeylər nəzərə alınsın. Amma ümumi götürəndə indi fiziki məhdudiyyətli insanlara qarşı münasibət xeyli yaxşılaşıb. Məsələn, məktəbdə oxuyanda müəllimlər, direktor başa düşmürdü.

- Bir sual verəcəyəm. Amma cavab verməmək ixtiyarınız da var. Subay bir xanımsınız. Olubmu ki, fiziki məhdudiyyəti olmayan bir şəxs sizinlə ailə qurmaq istəsin, ancaq ailəsi buna qarşı çıxsın?

- Belə bir şey yaşamamışam. 

- Fiziki məhdudiyyəti olan insanların ailə qurmaları niyə bu qədər problemə çevrilib? Bunun belə insanlardan asılı olan tərəfləri də varmı? Bəlkə özləri istəmirlər? 

- Təbii ki, ailə qurmaq istərdik. Tutaq ki, fiziki məhdudiyyəti olan bir bəy fiziki məhdudiyyəti olmayan bir xanımla ailə qurmaq istəyir. Ailəsi razı olarmı?

- Bəs siz fiziki məhdudiyyətiniz olmayacağı halda, fiziki məhdudiyyəti olan bir bəylə ailə qurardınızmı?

- Sevsəydim, əlbəttə. 

- Bəs indiki halda fiziki məhdudiyyəti olmayan bir bəydən evlilik təklifi olarsa, qəbul edərdiniz?

- Mən onun fikrinin ciddi olduğuna inanmaram.

- Deməli, inamsızlıq var...

- Bəli, etiraf edirəm ki, var. Zərbələri aldıqca insan güvənini itirir. Ailədə də bu kimi şeyləri yaşamışıq. Söhbət konkret mənə qarşı olan münasibətdən getmir. Məsələn, valdieynlər ayrılıblar və bu depressiyanı yaşamışam. Düzdür, ayrılsalar da hər ikisiylə münasibətim var. Valideynlərim mənim və qardaşımın xəstəliyinə görə ayrılmayıblar. 

İntiqam VALEHOĞLU
Fotolar: Nurlan Gülməmmədov
Ölkə.Az