Ölümü cazibəli edənlər: gülləri qanqallar əvəzləyir
Nə çox qiymətli insanlar köçür dünyadan. O qədər tez-tez gedirlər ki, ölümü maraqlı, cazibəli edirlər. Qiymətsizlərə qalan dünyanın bir parçasına çevrilmək istəmirsən. Özünü dəyərsiz saymaq, boz rəngə çevrilmək qorxusu adamı kədərləndirir.
Ölmək fikrim yoxdur, yaşayıb yaratmaq istəyirəm, nə qədər gücüm çatırsa, faydalı olmağı arzulayıram. Bu dilək həm məsuliyyətlidir, həm də çox ağrılar gətirir. Dost, sirdaş, yoldaş hesab etiklərin bəzən, bəlkə də bir çox hallarda səni yandırıb-yaxır. Pis olacağam – deyirsən, lakin yenidən “nə yaxşı ki, belə insanlar var” dediklərini görüb neqativ fikrindən daşınırsan. Nə yaxşı ki, yaradanın olduğuna da inanıb onun hər şeyi gördüyünə əminlik də var. Yoxsa vallah, insanın bağrı çatlayar. Ya da qəddarlaşıb şəxsiyyətini itirər.
Şəxsiyyət demişkən, o qədər qiymətsiz insanlara şəxsiyyət verildi ki, özlərini adam bilib şəxsiyyətli insanlara əzələ nümayiş etdirdilər. Halbuki onların özlərinə güvən qazanmasına yardımçı olublar.
Müdriklərdən biri deyir ki, ən namərd insan o şəxsdir ki, bilir qarşı tərəfdən ona zərər dəyməyəcək, ona görə də pisliyindən qalmır. Olsun, bu da həyatın rəngarənliyinin, ağıllandırmasının, dərs verməsinin göstəricisidir. Qəribədir ki, şəxsiyyəti alçalanlar qəddara çevrilir, qüdrətə çatanda amansız olur, şəxsiyyət verilənlər də bir çox hallardan bundan sui-istifadə edir. Bəlkə də qiymətli insanları həyatdan köçməyə tələsdirən səbəblərdən biri də budur.
Ölməsin yaxşılar, axı onlar köçdükcə ölümü bağrına basmaq eşqinə düşürsən. Arxalarınca getməyə can atırsan, həvəslənirsən, “görəsən, oralar necədir?” düşüncələrinə dalırsan. Bu qədər qiymətliləri “vaxtsız ölüm”ün alıb götürdüyü bir yer mütləq cənnət sözünün haqqını verəcək bir məkan olmalıdır axı. Onları hörmətlə, izzətlə qarşılayanlar da öz yerlərini tutmalıdır. Necə ola bilər, bu dünyada qarşılama mərasimlərinin təşkili o tərəfdə nəzərə alınmasın.
Tələsməsin qiymətlilər, axı dünyanın bağ-bağçasının güllərini tikanlar, qanqallar əvəz edir. Nə olar, tez ölmək haqda düşünməyin, fani dünyada yaşadığımızı bilin, hər an öləcəyimizi dərk edin, amma... Yaşayın-yaradın, Tanrıdan, kainatdan güc istəyin... İtkiləri gördükcə taqət də qalmır ki, yaşayıb-yaradasan.
Əzizlərinizdən bərk-bərk yapışın, onları bağrınıza basın. Onsuz da itirdiyimiz zaman fərqinə varırıq onlarsız həyatın çətinliyinə.
Ay özünü faydalı, lazımlı hesab edənlər, həqiqətən beləsinizsə, gücünüzə güc qatın sizin varlığınıza doğrudan da ehityacı olanlar var. Səbir edin, mükafatını da alacaqsınız...
Ay insanları incidənlər, bir az insaflı olun, alınmırsa, diləyin, heç olmasa, diləyin, bu ki çətin deyil. Bilirəm, heç də asan deyil, şəxsiyyətli insanların varlığına dözmək. Amma onlar sizə dözür.
Yaxşı deyib müdrik insan: "fikrinə hörmət edirəm" deyimi təzə dəb düşüb, hörmət eləmirəm, sadəcə, dözürəm, vəssalam.
Samir Mirzə
