"Azəristar"ın laureatı: "Bir restoranda, şadlıq evində oturub işləməyə bayağılıq kimi baxıram"

On iki il öncə ölkədə kimə desəydin ki, SMS-lə musiqi yarışması keçiriləcək, qeyri-ciddi qəbul edərdi. Amma cəmi bir il sonra ölkədə "Azəristar" adlı bir müsabiqə keçirildi ki, iştirakçıları bu gün də ölkə şou biznesinin gündəmindədirlər. Təəssüf ki, hamısı yox. Məsələn, layihənin ən parlaq simalarından olan Asif Yusifov bu gün efirdə yoxdur, toya da nadir hallarda gedir.

Kənarda qalmasının niyəsini Ölkə.az-a özü danışır.

- Asif, istərdim əvvəlcə "Azəristar"a gəlişin barədə danışasan...

- Türkiyədə "Popstar" müsabiqəsi gedirdi, içimdə bir həvəs yaranmışdı. Həmin ərəfədə "Azəristar" müsabiqəsi də başladı və qərara aldım ki, iştirak edim. Fikrimcə, ilk "Azəristar" Azərbaycanda keçirilən ən güclü müsabiqə olub, heç bir təmənna və tapşırıqsız. Hətta hər adamın müsabiqəyə qatılıb artıq vaxt aparmaması üçün 50 dollar ödəniş qoyulmuşdu. Yalnız şəhid ailələri və məcburi köçkünlər istisna olunurdu. O ödənişə görə yalnız özünə güvənən, sənəti olan iştirakçılar müsabiqəyə qatılırdılar. Beləliklə, altı yüz beş nəfərin içindən seçimlər başladı və sonda iyirmi nəfər qaldıq.

- Müsabiqəni neçənci həftədə tərk etmişdin?

- Axırıncı həftəyə kimi müsabiqədəydim. Hətta sonuncu həftənin birincisi olmuşdum. Ondan sonra iki ay yarışma olmadı, qala konsertə hazırlıq getdi. Doğrusu, neçənci yeri tutduğum yadımda deyil. Çünki ilk üçlüyə düşmədinsə, yadda qalmır (gülür). Amma səhv etmirəmsə, ya altıncı, ya yeddinci yeri tutmuşdum.

- Yaddaqalan ifaçılardan olsan da, "Azəristar"dan sonra nadir hallarda efirə çıxdın, son üç-dörd ildə isə ümumiyyətlə görünmədin. Səbəb nə idi?

- Əksər incəsənət adamları diqqətsevən olurlar. Əgər özümə güvənirəmsə, musiqidən xəbərim varsa, həm orta, həm ali məktəbini bitirmişəmsə, deməli, mənim də efirə çıxmaq, ifamı tamaşaçıya təqdim etmək haqqım var.

- Haranı bitirmisən?

- İncəsənət Gimnaziyasını və Mədəniyyət və İncəsənət Universitetinin vokal şöbəsini bitirmişəm, Baba Mirzəyevin tələbəsi olmuşam. Axırıncı ildə də Teymur Əmrahdan Elton Hüseynəliyevlə ikimiz dərs aldıq. Elton, Ramil Qasımov, Vüsal İsrafilovla eyni qrupda oxumuşuq.

- Adını çəkdiyin ifaçılar bu gün yetərincə populyardılar. Münasibətləriniz necədir?

- Əlaqəmiz yoxdur, görəndə salamlaşırıq.

- Məsələn Ramil Qasımov "Mədəniyyət" kanalının rəhbəridir...

- Ramil Qasımov "Azəristar" müsabiqəsində oxuduğum "Sənsiz" romansını mənə öyrətmişdi. Hətta minusu da ondan almışdım. Vokal üzrə çox peşəkar insandır.

- Deyəsən həm də pedaqoji fəaliyyətlə məşğulsan...

- Bakı Dövlət Universitetində musiqi təlimatçısıyam.

- Yalnız universitetdə və bir də toylar?

- Toya nadir hallarda gedirəm. Daimi oturduğum bir məkan yoxdur. Əgər kimsə istəyirsə, dəvət edirsə, gedirəm.

- Niyə bir yerdə oturmursan?

- Bir restoranda, şadlıq evində oturub işləməyə bayağılıq kimi baxıram. Məni istəyib məclisə çağırmalıdırlar. Bəlkə kimsə mənim ifamı sevmir və hər halda oxumalıyamsa, bu, mənlik deyil. Əslində, bu sənətə gələndə arzum toydan tamamilə uzaq olmaq idi. Konsert, efir müğənnisi olmaq istəyirdim. Sənətimə yaxından bələd olanlar bilirlər ki, Rəşid Behbudov stilində oxuyuram.

- Düşünmürsənmi ki, bu gün istər efirdə, istər toy bazarında sənə tələbatın az olmağının bir səbəbi də klassik janra üstünlük verməyindir...

- Təbii ki, klassik janra çox yaxınam. Amma efirdə olduğum müddətdə çox az klassik mahnı ifa etmişəm. Oxuduqlarım ritmik xalq musiqilərimiz idi. Məsələn, "Mənzəri" xalq mahnısı var ki, onu Gülyaz Gülyanaq bacılarından savayı heç kim oxumurdu, çoxdandır oxunmamışdı. Mən dəfələrlə efirdə həmin mahnının oxumuşam. On il əvvəl 2-3 dəfə efirə çıxsan, əməlli-başlı tanınırdın. "Mənzəri"ni oxuyandan sonra gördüm ki, həmin mahnıya tələbat artır. O ki qaldı klassikaya, bunu ifa etmək özü bir bacarıqdır. Bunun üçün ilk növbədə səs imkanları lazımdı. Yəni klassik janrı daha çox oxumağım əslində bir ifaçı kimi mənim üstünlüyüm olmalıdır. Bu aləmdə peşəkar ifaçının qarşısını kəsənlər də az olmur.

- Belələri olub?

- Ad çəkməyəcəyəm, amma olub.

- Niyə mane olsunlar? Bəlkə kiminləsə problemin var?

- Belə məsələləri dilə gətirməyi xoşlamamışam. Amma olub.

- Daha çox burada toylara gedirsən, yoxsa Rusiyada? Çünki bizim sənətçilərin əsas iki qazan yeri var...

- Moskvaya yaxın adamın məclisi olanda gedirəm. Elə bu yaxınlarda qayıtmışam. Bəlkə də istəyiblər, amma tapa bilməyiblər. Hər halda efirə çıxsaydım, tapmaq daha asan olardı. Kimsə səni toya dəvət etmək istəyir, evdəkilərə göstərmək istəyir ki, filankəsi çağıracam. Bunun üçün də gərək efirdə olasan axı.

- Olur ki, sənəti o qədər də yüksək olmayan amma çox populyar həmkarınla bir məclisə düşürsünüz və musiqiçilərin dili ilə desək, onun nəfəsini kəsirsən?

- Musiqi elə bir sahədir ki, burada konkret "filankəs yaxşı oxuyur" deyə bilməzsən. Bu, zövq məsələsidir. Amma heç vaxt qarşımda zəif oxuyanı sındırmaq məqsədim olmayıb.

- Bəs olur ki, populyar həmkarlarınla görüşəndə özlərini bir az yuxarıdan aparsınlar?

- O insanlarn hamısında var, təkcə musiqiçilər arasında deyil. Belə bir halla qarşılaşmamışam və qarşılaşsam da normal qəbul edəcəyəm. Mən gündəmdə olduğum vaxtlarda istər köhnə tanışlara, istər həmkarlara qarşı belə etməmişəm. Bir vaxtlar özümün normal qəbul etmədiyimi indi normal qəbul edirəm. Düşünmürəm ki, sənətdə olmaq üçün mütləq saymazlıq etməlisən. Fikrimcə, istər səhnədə, istər toyda sənət tələb olunur. Mən ora kiminsə arxasınca qeybət eləməyə yox, oxumağa çıxıram.

- Bəlli bir toy repertuarın var, yoxsa məclisdə ancaq verilən sifarişləri oxuyursan?

- Məclisdə sifariş olunanları oxumaq üçün yanımda xanım müğənni də götürürəm. İndiyə kimi on civarında toy idarə etmişəm. Bunu özünü tərifləmək mənasında demirəm və sözlərimi yanımdakı musiqiçilər də təsdiq edə bilərlər. Həmin toylar sanki konsert olub. Təsəvvür edin saat 12-dir, heç kim durub getmək istəmir. Elə həmin ərəfədə iştirak etdiyim məclislərdən başqa məclislərə dəvət olunmuşam. Amma efirə çıxmamağım istər-isstəməz təsirsiz ötüşməyib.

- Toylarda 6-8 ritmdə oxuyursan?

- Oxuyuram.

- Məsələn, "Maral, maral"...

- "Maral, maral" elə ifa olunar ki... Bəli, o mahnını da oxumuşam.

- Bəs "Cancana"?

- "Cancana" oxumamışam. Əslində, musiqinin aranjimanından çox şey asılıdır. İstənilən yaxşı musiqini təkcə sintezatorla ifa etsən, yenə də bayağı səslənəcək. Amma lazımi alətlərlə ifa olunursa, mahnı da yaxşı alınacaq.

- Toy qiymətin neçədir?

- Toy qiymətim 2500-3000 manatdır. Bu məbləğə toyu əvvəldən axıra kimi idarə edirəm.

- Bəs yarım saatlıq?

- Bakıda 500, əgər rayondursa 1000 manat. Ölkədən kənara isə hələ ki dəvət olmayıb. Yol haqlarını düşünüb qiymət demək olar.

- Olub ki, efirə çıxmaq üçün kiməsə müraciət edəsən?

- Kimlərinsə vasitəsilə olub, yenə yalançılıqla qarşılaşmışam deyə, xahiş etmək də istəməmişəm. Elə bil ki, efirə minnətlə çıxıram. Mən də bunu istəmirəm.

- Nə əcəb Mədəniyyət və İncəsənət Universitetində pedaqoji fəaliyyətini davam etdirmədin?

- Bunun üçün magistr pilləsini də oxumaq lazımdır. Gələcəkdə bu sahədə elmi dərəcələrə yüksəlmək fikrim var. Çünki atam Dağıstan Yusifov da geoloq-alimdir.

- Teleməkanda bəyəndiyin, qonağı olmaq istədiyin verilişlər var? Çünki indi hamı verilişlərin bayağılığından gileylənir...

"Azəristar"dan sonra hansısa yerli layihəyə qoşulmağım geriyə addım olar. Normal ciddi verilişlər var ki, iştirak etmək istəyərəm. Hər kanalın özünün ciddi verilişləri var.

- Sənə qarşı olan münasibətdən inciksən, yoxsa normal qarşılayırsan?

- İndi oxuyan çoxdur, kiminsə yadında qalmaya bilərəm. Onun da səbəbi bu oldu ki, "Azəristar"ın ardınca onlarla müsabiqə keçirildi, yüzlərlə ifaçı ortalığa çıxdı, aləm qarışdı bir-birinə. Əvvəl bir dəfə efirə çıxan müğənnini tanıyırdım. Bu gün deyirlər filankəs var, əla oxuyur. Tanımıram, elə bilirlər ki, tanımazdan gəlirəm. Sonra fotosunu görüb tanıyıram. Çoxunun adını bilmirəm. Səsləri də bir birinə oxşayır və yaxud da oxşadırlar.

- Maraqlı məqama toxundun...

- Səs bir qırağa, artıq danışığı da yamsılamağa başlayıblar. Baxırsan ki, öz səsi də var, amma başqasına oxşadır. Axı niyə özünü kiməsə oxşatmalısan? Lap tutaq ki, pərəstiş eləmisən. Ancaq efirə çıxırsansa, belə şey etmək olmaz. Digər tərəfdən sənin yamsıladığın adamı dinləyib ləzzət alanlar var, ikinci onu neynəyirlər? Həm də səni onun plagiatısan...

- Efirə demək olar ki, çıxmırsan, universitetdə musiqi təlimatçısı işi və ara-sıra toylar. Belə çıxır ki, boş vaxtın yetərincə çox olur...

- Olur.

- Boş vaxtını mütaliəyəmi, yeni mahnılaramı yoxsa başqa bir işə həsr edirsən?

- Mütaliəyə çox meylliyəm. Özü də oxuduqlarım sırf musiqiyə aid deyil. Eyni zamanda mütəmadi olaraq intellektual oyunlara baxıram, hətta oradakı sualların yetmiş faizini cavablayıram. Orta təhsilim də yaxşı olub. İstər siyasətlə, istər elmlə maraqlanmağa həvəsliyəm.

(Söhbətin bu yerində Asif bir qədər dinə bağlı söhbətlər etdiyindən bu sualı verirəm)

- İbadət edirsən?

- Edirəm və bu barədə danışmağı sevmirəm. Deyə bilərəm ki, Allaha bağlı insanam. Həmişə hər şeyin səbəbini axtarıram. Bir dəfə Oqtay Rəcəbov çox yaxşı bir söz demişdi. Dedi ki insanın etdiyi istənilən hərəkətin səhv yaxud düz olmağı Allah tərəfdən ona deyilir. Tək qalanda etdiyin səhvi də başa düşürsən. Əgər səhvini başa düşmürsənsə, nəticədə təkəbbür yaranır. Hər gün axirətimi düşünürəm.

- Geyim tərzin də dəyişmir. Səhnədə əndərabadi geyimlər geyərsən?

- Kostyum tipli geyimləri, fərqli geyimləri, xüsusən pencəkləri xoşlayıram. Cinslə mayka geyinməyin isə yaxşısı-pisi yoxdur, hamısı eynidir. Əgər cinsə uyğun veriliş olsa, geyinərəm. Amma ciddi verilişdirsə xüsusi hazırlaşıb gəlməlisən.

Söhbətləşdi: İntiqam VALEHOĞLU
Fotolar: Nurlan Gülməmmədov
Ölkə.az