Nurəddin Mehdixanlı Sənubər İsgəndərlini öpürdü, Hacı İsmayılov qoymadı

İntiqam VALEHOĞLU

Akademik Milli Dram Teatrında sonuncu dəfə bu ilin 31 yanvarında olmuşdum. "Keçmişdən zəng" tamaşası məni nətəhər "tutmuşdusa", üç aydır ölkənin ana teatrına ayaq basmırdım. Həmin tamaşada səsgücləndiricidən çıxan "unitaz şırıltısı" hələ də qulaqlarımdadır.
...Nəhayət, üç aydan sonra yenidən "Azdrama"dayam. Bu dəfə Bəhram Osmanovun "maşinisti" olduğu "21:15 qatarı"nda. Ancaq tamaşanın adındakı "qatar" sözü bir qədər tərəddüd yaradır. Olmaya Mehriban Ələkbərzadənin "Qatarın altına atılan qadın" tamaşasıyla...? Tələsməyək. Hər halda məşhur türk dramaturq Toyqun Obrayın pyesi əsasında hazırlanan tamaşada yetərincə sanballı adlar var - Nurəddin Mehdixanlı, Hacı İsmayılov, Sənubər İsgəndərli. Elə gənc olmasına rəğmən Ramin Şıxəliyev də "xalturşik" aktyor deyil.

Beləliklə, tamaşa başlayır. Qətiyyən şübhəniz olmasın ki, 19:00-da deyil, on dəqiqə gec. Ümumiyyətlə, şəxsən məndə belə bir təəssürat yaranıb ki, bu teatrda tamaşaları vaxtında başlamağa pis baxırlar. Əsgərlikdəki "padlo" kimi, yəni.

Yetmiş beş dəqiqəlik tamaşada hadisələr dəmiryol vağzalında cərəyan edir. Burada saat həmişə 21:15-dir, amma nə qatar var, nə də qatara gecikən. Vağzalı müdiri (Hacı İsmayılov) isə buranın həm rəhbəri, həm işçisi, həm çayçısı, həm də nəzarətçisidir. Bəsit, primitiv arzularla yaşayan biridir. Vağzalda tapışan kişi (Nurəddin Mehdixanlı) və qadın (Sənubər İsgəndərli) isə tamamilə fərqli düşüncənin sahibləridir. kişi hər şeyə daha fundamental yanaşır və bunu bacarır. Xanım isə şıltaqdır və bir az da maddiyyata meyllidir. Məsələn, tamaşada belə bir yer var. Kişi qadından soruşur ki, çıraqdan cin çıxsa, ondan nə istərdiniz? Qadın əvvəlcə üç, sonra dördmərtəbəli, hovuzlu, şəraitli bir ev istəyir. Bu məqam bəlkə də tamaşanın kulminasiya nöqtəsidir. Kişi xanıma izah etməyə çalışır ki, heç də hər şey dörd divardan, maddiyyatdan ibarət deyil. Yəni, onsuz da yarandığımız gündən ölənə kimi bu dörd divar bizi mühasirəyə alıb, müşayiət edir...

Tamaşanın mizanları da çox maraqlıdır. Bax elə həmin bu məqamda Nurəddin Mehdixanlı səhnədən zala düşür və tamaşaçılarla ünsiyyətə girir. Tamaşanın başqa bir yerində isə Sənubər İsgəndərli bunun eynisini edir. Yeri gəlmişkən, Bəhram Osmanov həm Nurəddin Mehdixanlını, həm də Sənubər İsgəndərlini heç vaxt olmadıqları ampluada sınayıb və uğurllu da alınıb.

"21:15 qatarı" barədə yazılması çətin olan təəssüratlarım var. Çünki tamaşada yetərincə birbaşa və sətiraltı MESAJLAR var. Məsələn, "21:15 qatarı" "Azdrama" haqda olan fikirlərimi az da olsa, dəyişməyə kömək etdi. Tamaşadan sonra ən azı 5-6 dost-tanışıma bu tamaşaya baxmağı tövsiyyəm etmişəm. Hətta iş yoldaşım Səxavət Məmməd mənə çox mənalı və dərin düşünməyə vadar edən bir sual da verdi -"İçəri biletsiz girə bilərik?".

P.S. Bu yazı mənim peşəkar tamaşaçı kimi təəssüratlarımdır. Amma çox istərdim ki, teatrşünaslar bu barədə daha peşəkar və təfərrüatlı qeydlərini bizimlə bölüşsünlər. Yazının adını isə qəsdən belə qoymuşam. Səbəbini tamaşaya baxsanız, anlayacaqsınız, yalan demirəm.

Ölkə.Az