"Obrazım çox sevilsə də, o roldan imtina etdim, mənə ağır gəlirdi" - Zemfira Əbdülsəmədova ilə VİDEOMÜSAHİBƏ

Ölkə.Az sevilən aktrisa Zemfira Əbdülsəmədova ilə müsahibənin II hissəsini təqdim edir:

Müsahibənin birinci hissəsi ilə buradan tanış ola bilərsiniz.

- Bəzi insanlar keçmişlə yaşayır, bəziləri anı, bəziləri də gələcək xəyalları ilə yaşayır. Siz hansı zamanın insanısınız?

- Həyatdan zövq ala bilirəm, amma mən bir az gələcəyi fikirləşən adamam. Keçmişlə bağlı ancaq çox gözəl xatirələr yadımdadır, neqativləri silmişəm. Uşaqlığım, valideynlərim, onlarla olan həyatım. Həmişə köhnə fotoşəkillərə baxıram. İndi telefonla çəkilən şəkillər insanları aldadan şeylərdir. Gözəl xatirələr ancaq köhnə fotoşəkillərdə maraqlıdır. Ümumilikdə bu günlə yaşayıb gələcəyi düşünürəm. 

- Həyat yoldaşınız da aktyordur. Məsəl var ki, iki qoçun başı bir qazanda qaynamaz. Sizdə necədir?

- Yoldaşım da teatrda işlədiyi üçün aydın məsələdir ki, sözümüz çəp gəlmir. Mən evdə olmayanda çəkib yeməyini qızıdırıb yeyə bilir. Amma evdə olanda istəyir ki, mən ona qulluq edim. Mən də maksimum çalışıram ki, bunu edə bilim. Çünki o da işləyir, yorulur. Qadın mütləq kişinin yorğunluğunu çıxarmaq üçün bir stəkan çayı gətirib həyat yoldaşının qabağına qoymalıdır. Bunu da eləmədisə nə oldu?! Sən özün üçün yaşa, mən də özüm üçün. "Mən yorğunam, bunu edə bilmirəm..." Xeyr. Evdə mehribanlığı qorumaq şərtilə o isti çayı, yeməyi onun qarşısına qoyuram. 

- Müsahibələrinizin birində demisiniz ki, serial sənət hesab olunmur. Necə olsa, seriala sənət demək olar?

- Türkiyə, Rusiya ərazi olaraq böyük yerdir. Buna görə orada seriallar da çoxdur. Çünki onun iqtisadiyyatı da böyükdür, gəliri də. Bakı isə kiçik yerdir. 
Məsələn, Türkiyənin aktyorları, rejissorları işə başlayanda müqavilə bağlayırlar. Onlara böyük məbləğ ayrılır. Hər bir aktyorun bu işlərlə məşğul olan meneceri olur. Bizdə elə şeylər yoxdur, nə alırıq ki, yanımızda da bir menecerimiz olsun. Harada ki pul azdır, orada keyfiyyət də az olur. Mütləq yatırım olmalıdır ki, nəticə də yaxşı olsun. Ondan sonra mükafat da alacaq, başqa ölkələrin televiziyalarında da yayımlanacaq. Hər şeyin başında pul dayanır. 
İşimiz müqabilində böyük məbləğ almırıq, amma olanımız budur. İstəyirsən işlə, istəyirsən işləmə. Amma bu işi sevdiyimiz üçün biz o işə razılaşırıq. Maddi tərəfini götürəndə isə əziyyətimiz qarşısında çox az maaş alırıq və o da keyfiyyətə istər-istəməz təsir edir.

- Açıqlamalarınızdan birində demisiniz ki, aktyorun, aktrisanın nə qədər ki canı sağdır, o səhnədə olmalıdır. Amma bu gün yaş həddinə görə işdən çıxarılan aktyorlar var. Bu sizi narahat edirmi?

- Aktyor əgər teatrda rol oynaya bilirsə, gəzə bilirsə, görə bilirsə, onu heç kəs idarə etmirsə, o, teatrda işləyə bilər. Elə aktyorlar da var ki, onlar mütləq səhnədə qalmalıdır. Hətta sözü unudursa, tərəf müqabili onun qulağına pıçıldaya bilər. Gəzəndə ayağını çətinliklə çəkirsə, mütləq əlindən tutub səhnəyə gətirmək lazımdır. “Bəxtiyar” filmindəki "Yusif partladı" deyən aktrisa çox yaşlı idi, görməkdə çətinlik çəkirdi. Aktyor Abdulov "buradayam" deyib səslənirdi, onu idarə edirdi. Yəni elə aktyorlar var ki, xalqın dəyəridir. Elələri də var ki, teatrda o qədər də zəhməti keçməyib və yaxud da rolları ilə tamaşaçıların qəlbinə yol açmayıb. O özü də çəkilib getsə, yaxşı olar. Amma yenə də aktyorlara toxunmaq olmaz. Çünki onların qəlbi həssasdır. Bəlkə də onlar teatrı sevdikləri qədər heç nəyi sevmirlər. 

- Aktyorların çoxu deyir ki, qazanc üçün teatr yetərli deyil. Bəs bu boyda sevgi haradan gəlir?

- Misal üçün rəhmətlik Zərnigar və Safura xanımı götürək. Onlar həyatlarını teatra həsr etdilər, ailə də qurmadılar. Deməli, onlar teatrda xoşbəxt idilər. Teatr onlara qarşılıqlı, ölənə qədər olan sevgini verə bilib. Amma aktyorun da teatra olan sevgisini dəyərləndirmək lazımdır. 

- Dəyər demişkən, bu günlərdə fəxri ad məsələsi gündəmdədir. Uzun illərdir, səhnədəsiniz. Sizin də fəxri adınız yoxdur. Səbəbi nədə görürsünüz, ya da fəxri ad sizin üçün mütləqdirmi?

- Özümü teatra həsr elədim. Qarşılıq gözləmədim, üstünə düşmədim və düşündüm ki, bunu görəcəklər. Görürlər də. Mən Prezident mükafatçısıyam. İstər-istəməz insan işlədiyi yerdə dəyər görəndə oraya daha çox bağlanır. Sözsüz ki, hər bir qadın, hər bir kişi, hər bir aktyor o dəyəri görmək istəyir. Burada gizlədiləsi bir şey yoxdur. 

- İmtina etdiyiniz tol olubmu?

- Teatrda elə bir situasiya olmayıb, nə rol verirlərsə, oynayırsan. Amma əlbəttə ki, filmdə və ya serialda imtina etdiyim rollar olub. Bu yaxınlarda çox reytinqli bir serialdakı roldan imtina etdim. Elə şeylər var ki, həyat tərzimə uyğun gəlmir. Mənə sərf eləmədi və çıxdım. Obrazım çox sevilirdi. Çünki obrazın xarakteri mənə ağır gəldi. İstəmədim elə obrazı oynayım. Çox maraqlı bir iş idi. Yenə də o obrazın həyata, insanlara qarşı olan münasibəti məni qıcıqlandırdı və o roldan imtina etdim. 

- Bir sıra peşələr var ki, deyirlər, qadın üçün çətindir. Bəs sizin üçün?

- Bir aktrisamız bir neçə il əvvəl mənə yaxınlaşdı. Dedi ki, siz ailə qurmusunuz və işləyirsiniz. Soruşdu ki, necədir? Dedim, əla. Dedi, ailə qurmaq istəyirəm. Dedim, get qur, mütləq lazımdır. Nə olsun ki, aktrisasan, o sənin sənətini qəbul edirsə, işləyəcəksən. 
Əgər bunu qəbul etmirsənsə və çox sevirsənsə, həyatında əhəmiyyətli rol oynayacaqsa, balalarının atası olacaqsa, get. Sabah səni teatra qoyacaq, ya qoymayacaq bu başqa məsələdir. Və yaxud da sən teatra bağlı adamsansa, bunu gəlib məndən soruşmamalısan. Tərəddüd o deməkdir ki, sən ailə qurmaq istəyirsən. Aktrisa üçün tarazlığı qorumaq çətin məsələdir. 

Gənc yaşlarımda mən də teatrda qalmaq istəyirdim. Valideynlərim etiraz edirdilər, amma istər-istəməz razılaşdılar və sonra sevindilər. Ona görə bir az rahatam ki, heç olmasa, şübhə, bir qədər nigaranlıq onların ürəyindən keçib getdi.

- Yerli filmlərdə açıq-saçıq səhnələrin çəkilməsinə münasibətiniz necədir?

- Açıq-saçıq səhnələr əsasən, festival filmlərində olur. Elə mövzular götürülür ki, həm milli dəyərlərimizi işıqlandırsın, həm də orada (xarici ölkələrdə) qəbul edilsin. Hər yerdə qəbul olunubsa, deməli, burada açıq-saçıqlıq da olmalıdır. Həyat necədirsə, elə də göstərmək lazımdır. Bizim aktyor və aktrisalar da özlərində o kompleksi dağıda bilirlərsə, çəkilsinlər. Nə var ki burada?! 

Ondan sonra demək düzgün deyil ki, mən açıq-saçıq səhnələrdə çəkildim, belə dedilər, elə dedilər. Sən artıq buna razılaşmısan. Burada elə bir şey yoxdur. 

- Son olaraq əlavə etmək istədiyiniz nə isə varmı?

- Teatrı sevirəm. Tamaşaçılar teatra gələndə və zal dolu olanda və sonda onlar bizi alqışlayanda mənə dünyanı verirlər. Həmçinin bütün aktyorların adından belə danışa bilərəm. Həm çalışdığım teatrda tamaşaçılar məni alqışlayanda, həm də mən gedib digər teatrda aktyorların təzimini görəndə, onları alqışlayanda kövrəlirəm. Özümdən asılı deyil. 
İstəyirəm ki, insanlar teatra tez-tez gəlsinlər. Filmdə ekran səni aktyordan ayırırsa, teatr canlı sənətdir. Əminəm ki, teatra gələn tamaşaçıların həyatında başqa səhifə açılır. Adam var, deyir ki, evə getdim, iki gecə yatmadım, hələ də oradayam. Belə sözlər eşidəndə başa düşürsən ki, zəhmətin hədər getməyib. 
Adamlar var ki, deyir, teatrı neyləyirsən, çox az pul alırsan. Amma bu sevgi tamam başqadır. Düzdür, teatra özünü tam həsr etmək də düzgün deyil. Çünki onda tarazlığı itirə bilərsən. 

Billurə Yunus