Camaat, bəs harada öpüşək?
Hər dəfə qohum-əqrəba bizə irad tutur: "Siz Allah, amandır, onun-bunun yanında, orda-burda bir-birinizi öpməyin, ayıbdır. Özünüzü camaata güldürməyin".
Əminəm ki, gənc ailələrin, sevgililərin çoxu ailəsindən bu sözü eşidir. Bəlkə də, biz həqiqətən özümüzü camaata güldürürük. Amma yenə də əminəm ki, mənim, sənin, onun, yəni özünü camaata güldürənlərin əri küçənin ortasında bizi döysə, bir adam yaxınlaşıb onun əlindən almaz. Bizə məsləhət verənlər bu dəfə də öz borclarını yerinə yetirərlər: eybi yoxdur, ər adamı döyər də, söyər də. Eybi yoxdur, balan var. Eybi yoxdur, döz, otur. Bizi el içində güldürmə.
Hə, bu camaat bizim sevgimizə də, sevincimizə də, ağrımıza da, acımıza da gülməyi sevir. Bu camaat öz işi ilə məşğul ola bilmir. Bu camaat burnunu hamının evinə soxmağı sevir. Bu camaatın öz ərindən, arvadından, bacısından, qardaşından, anasından, atasından xəbəri olmadığı üçün, oturub öz ayıblarına gülüb, öz dərdlərinə ağlamadığı üçün qabaqlarına keçən hər adama gülür. Bu camaat bekarlıqdan əziyyət çəkir. Bu camaat əlinə kitab alıb beş cümlə oxumağa ərinir, amma yas məclisində belə aralığa salıb qonşusunun qızının "evdə qalmağından", qonşusunun gəlininin uşağının olmamağından danışmağa ərinmir. Bu camaatın gücü çənəsinə çatır...
Ən ağrılısı, bu camaat öz balasından başqasının dərdinə yana bilmir. Öz balasını "tok" vurmayınca hamıya gülür, ömrünün sonunacan gülür... Öpüşənə gülür, sevişənə gülür, toyunda salat növü az olana gülür, ayaqqabısı cırıq olana gülür, borcu olana gülür, intihar edənə gülür, yas məclisində bozbaş, plov verməyənə gülür. Aman Allahım, bu camaat hər şeyə gülür, hər şeyə!
Bu camaat gülməyi belə sevirsə, mən ölməliyəm? Sevdiyim insana ürəyim istəyəndə sevgimi bildirməməliyəm? Bildirmək üçün transformator məntəqəsinə girməliyəm?
Bunu məsəl üçün dedim. Çünki transformator məntəqəsinə girən iki gəncin haqqında heç kim ağlına başqa fikir gətirmək istəmədi. Heç kim demədi ki, şükür, bu iki gənc sağdır. Heç kim demədi ki, o yazıqların orada nə işi var?
Demirəm ki, o gənclər düz ediblər. Ora hər nə məqsədlə giriblərsə, səhv ediblər. Çünki öz həyatlarını riskə atıblar. Çünki orada onları ölüm gözlədiklərini bilməli idilər. Amma ay dostlar, burada gülməli, lağ-lağı etməli heç nə yoxdur. Bu hadisənin arxasında bilirsiniz, nə qədər problem var? Niyə onları sadalamırsınız, niyə həmvətənlərimizin, gənclərimizin gününə ağlamırsınız? Niyə demirsiniz ki, o məntəqənin qapısı nədən açıqdır? Elə hər canından bezən, hər yoldan ötən, tutaq ki, lap öpüşmək istəyən ora girib ölməlidirmi? Gərək elə qanmaz uşaqlar girib öləydi, ondan sonra ağlayaydınız?! Onlar da bir ananın övladıdır, onların da canı candır.
Hələ heç kim bilmir ki, o gənclərin həmin məntəqədə nə işləri olub. Qoy bir özlərinə gəlsinlər, sonra lazımi şəxslər niyə orada olduqlarını soruşacaqlar. Bəlkə, onlara aylarla psixoloq yardımı gərək olacaq. Niyə bunu demək əvəzinə, deyirsiniz ki, gedib günlük ev tutub sevişəydilər, otelə gedəydilər, meşəyə, nə bilim haraya gedəydilər...
Vallah, belə baxanda bu ölkədə ölümlərin səbəbi özümüzük. Bu ölkədə hələ də gecə küçədən qız keçəndə ona sataşırlar, boşanmış qadının arxasınca fit çalırlar, başına min oyun açırlar. Bu ölkədə kişilər uşaqları zorlayır, heyvanlarla cinsi əlaqəyə girirlər. Başa düşmürəm, siz nəyi qoyub, nəyi axtarırsınız? Belə namuslusunuzsa, qeyrətlisinizsə, ən əsası, transformator məntəqəsinə girib ölümün qucağına atılan gənclərə güləcək qədər arsız, işsiz-gücsüz, bekarsınızsa, gedin o körpələri zorlayanlarla məşğul olun. Sevənlərlə, sevişənlərlə işiniz olmasın. Bizim sevgidən doğulan uşaqlara ehtiyacımız var, iti-pişiyi zorlayanlardan törəyənlərə deyil!
P.S.: Siz isə, sevgisini yaşamağa yer tapmayan gənclər, nə edirsiniz-edin, bircə özünüzü heç kimə qurban etməyin. Toxunmadan, öpüşmədən, sevişmədən də sevginizi yaşa bilərsiniz. Sevişmək sizə canınız bahasına başa gəlirsə, bunu etməyin. Qoy sağ canınıza gülsün bu camaat, ölünüzə deyil!
Sevinc Fədai
Milli.Az
