Günlərlə dünya gündəmində olmuş Xalq artisti: "Məhsa Əmininin atası idim" - MÜSAHİBƏ (VİDEO)

Xalq artisti Qurban İsmayılovun Ölkə.Az-a müsahibəsini təqdim edirik:

- Əvvəlcə təklifimizi qəbul edib gəldiyiniz üçün təşəkkür edirəm. Necəsiniz?

- Dəvətə görə çox sağ olun. Şükür, yaxşıyam. 

- Ötən il ürək əməliyyatı keçirmişdiniz.

- Bəli, ötən ilin avqustunda. İndi yaxşıyam. Aradabir əzələ ağrısı da olanda adam fikirləşir ki, bəlkə ürəkdir?!

- Sizi dəvət edəndə bizi get-gələ salmadınız. Bəzən müsahibləri razı salmaq o qədər də asan olmur. Bunu "sənətçi eqosu" adlandıranlar da var.

- Təbii ki, hamıda olduğu kimi eqo məndə də var. "Sənətçi eqosu" deyilən şeyi qəbul etmirəm, o, insanın özünün eqosudur. Həmin adam başqa sənət sahibi də olsaydı, yenə də eqosu güclüdürsə, güclüdür. Mənim də eqom var, "prosta"... Üzr istəyirəm, "prosta" dedim. Sadəcə, düzünü desəm, nə müsahibə vermək, nə də televizora çıxmaq istəyirəm. Niyəsi odur ki, çox zaman fikrimi izah edə bilmirəm.  Bir də ki tez-tez müsahibə verəndə nə danışacağam? Tutaq ki, məndən harada doğulduğumu soruşurlar. Ağcəbədidə doğulmuşam. Bunu 5 dəfə müsahibə verib dəfələrlə deməyim nəyə lazımdır ki?! Onsuz da həyatım dəyişmir. Sabah gedib "Sabirabadda anadan olmuşam" deməyəcəyəm. Xüsusilə də həmin ərəfədə bir işim olmayanda kimsə məni müsahibəyə çağıranda düşünürəm ki, nə danışacağam? Bir var işim olsa, gəlib onun haqqında danışaram. Çünki öz məişət məsələlərim, ailəm haqqında danışmağı xoşlamıram.

Sadəcə, müsahibədən imtina edə, "yox" deyə bilmirəm. Çünki bilirəm ki, bu da sizin işinizdir. Fikirləşirsiniz ki, Qurban müəllimlə danışmaq maraqlı olardı. "Yox" deyəndə də az qalır yalvarıram ki, sən Allah, məndən incimə. Yəni qəlb qırmamağa çalışıram. 

- Bir də görürsən ki, qonaq "mənim üçün filan şeyi alıb qoyarsınız", "filan-filan şeylər olsun, yoxsa gəlmirəm" deyir.

- Qızım, dediyiniz o adamlar vastəsilə kimlərsə qazanacaqsa, onun istəyini yerinə yetirmək də normaldır. İnsandır, əgər düşünürsə ki, kiməsə pul qazandırıram, gərək bunu böyük məmnuniyyətlə edim. Yoxsa gəlim otaqda oturum, sonra da bir stəkan çay istəməyə çəkinim ki, birdən kiməsə əziyyət olar. Bu, demək olar ki, biznesdir. Biznesin də qayda-qanunu var. İki tərəf oturur müqavilə bağlayır. O deyir, mən onu istəyirəm, bu da deyir, bunu istəyirəm. Bu, başqa şeydir. 

Məsələn, bizi filmə dəvət edirlər. Gedirik, müqavilə bağlanılır. Bəzən aktyor deyir ki, mənə maşın təsis olunsun, gəlib evimdən götürsün. Mən yolda avtobusda, ya da rol arxasında tıxacda oturub yorğun-arğın gəlməyim, fikrimi cəmləməliyəm. 
İnsan çox "mənəm-mənəm" deyirsə, bu, başqa şeydir, bunun sənətə dəxli yoxdur. Sadəcə həmin adamın içərisində bu, var imiş, sənət də bunun üzə çıxmasına təkan verib. O adam çəkməçi də olsa, deyəcək ki, mən elə ayaqqabı düzəldirəm ki, onu heç kim düzəldə bilməz. 

- "Ata ocağı" serialındakı o məşhur tabut səhnəsini axtarırdım. Sən demə, bu video türkiyəli qardaşlarımız arasında real hadisə kimi təqdim olunub. Yutubda serialın 78-ci bölümü ilə bağlı yazılan şərhlərin çoxu türklərə aid idi. Sərgilədiyiniz rola görə sizə böyük heyranlıq duyduqlarını, serialı izlədiklərini yazırdılar.

- Əvvəlcə onu deyim ki, müəllif hüquqlarını müdafiə etməyi xoşlayıram. Serialın baş ssenaristi Valeh Əhmədov, quruluşçu rejissoru Rüfət Şahbazov, icraçı prodüseri Amiran Babayevdir. Seriala 2017-ci ildə başlamışdıq. 6 il davam edib. Təxmini 1300-1400 seriya çəkilib. Dəqiq hesablamamışam, amma bilirəm ki, biz hər mövsümdə 210-215 seriya çəkirdik. O dediyiniz səhnə 78-ci seriyadadır. 
Rüfət məni kənara çəkdi, dedi ki, əmi, burada tabutun qarşısında oynamaq lazımdır. Dedim: nə danışırsan?! Dedi: əmi, nə olar, xahiş edirəm. Dedim: yaxşı, nə oynayacağam? Ondan əvvəl də yeni illə əlaqədar bütün kollektiv bir yığıncaqda olmuşduq və mən orada ləzginka oynamışdım. Rejissor dedi ki, elə o ləzginkaya oynayarsan. 

Əslində, mən orada ləzginka oynayıram. Amma içəridə bir etiraz var ki, niyə belə oldu?
O seriala Cənubi Azərbaycanda da baxırdılar. İranda rejissor dostumuz var, adı Rza Siyamidir. Bir müddət keçəndən sonra o, feysbukda mənə yazdı ki, Qurban bəy, bu səhnə hansı seriyadadır? Yazdım ki, 78-ci seriyada. Sən demə, Türkiyə PKK-yə qarşı Suriyada əməliyyat keçirəndə İrandakı kürd kökənli bir nəfər götürüb o videonu paylaşıb. Guya türklər Suriyada kürd qızını öldürüblər və bu kürd havalanıb tabutun qarşısında oynayır. Rza dedi ki, buna görə soruşurdum. Tez ona təkzib verdi, yığışdırdılar videonu. Sonra birdən məlum oldu ki, bunu tiktokda səhifələrdən biri paylaşıb və 15 milyon baxış toplayıb. Ona nə isə deyirlər, onminlərlə adam tiktokda o videonu qoyub yalandan ağlayır, səs yığmaq üçün edirlər. 

Rus dilində "Ata qızına toyunda oynayacağına söz vermişdi" yazıb axtarışa verəndə də nə qədər videolar çıxır. Həmin səhnəni Türkiyədə yutub kanallarından biri də paylaşmışdı və 7 milyondan çox baxış yığmışdı. 

- Belə çıxır ki, o səhnənin çörəyini sizdən çox yeyiblər.

- Elədir. Sonra isə bu videonu İranda öldürülən Məhsa Əmininin adı ilə bağladılar. Bir iranlı tvitterdə həmin videonu paylaşaraq məni Məhsa Əmininin atası kimi təqdim etmişdi. Guya ki, havalanmışam. 

Sonradan yoldaşımın rəfiqəsi xanım ona yazdı ki, həmin videonu 9 dəfə "Emmi" mükafatına layiq görülmüş qaradərili Rivers adlı müğənni də İran əleyhinə bir video kimi paylaşıb. Hətta "Harry Poter"in səhifəsi də paylaşıbmış.

Daha sonra baş ofisi İngiltərədə olan Hindistandakı bir saytdan məni tapıb ingilis dilində yazdılar. Məndən soruşdular ki, bu nədir? Götürdüm, 78-ci seriyanın linkini onlara atdım. Sonradan həmin saytda ingilis dilində "Ata ocağı" serialı haqqında geniş məlumat yayımlandı. Yazdılar ki, mənim Məhsa Əmininin atası olmağım barədə xəbərlər feykdir. Amma nədənsə bunların heç birini bizim mətbuat yazmadı. Yazırlar ki, Bred Pitt Ancelina Colini boşadı. 
Düzdür, bilmirəm, erməni dilində üzərinə nə yazmışdılar, amma bilirəm ki, o səhnəni feysbukda ermənilər də, gürcülər də, ərəblər də, rumınlar da paylaşıb. Bütün bunlar həmin səhnə çəkiləndən 2-3 il sonra baş verdi. 

- Siz özünüz o səhnəyə baxanda təsirlənmişdinizmi?

- Açığı, mən o səhnəyə hələ düz-əməlli baxmamışam. Baxmaq istəmirəm. Ancaq televiziyda müsahibəyə çağıranda veriblər baxmışam. Evdə oturum baxım, yox, belə şey olmayıb. Gərək canımı dişimə tutum. 

- Ümumiyyətlə, öz çəkildiyiniz işlərə sonradan baxmırsınız?

- Baxıram, xoşum gəlmir. Bu, təvazökarlıqdan irəli gəlmir. Fikirləşirəm ki, bu belə olsa, daha yaxşı olardı. Amma onu da düzəltmək olmur. Teatrın yaxşı cəhəti odur ki, bir səhv edəndə gələn tamaşada düzəldirsən. Amma onda da başqa səhvlər edirsən. 

Sadəcə, düz deyilsə, pis olacağam. Çox şeyi ürəyimə yaxın buraxmaq istəmirəm. Xüsusilə də keçən ilin avqustunda ürək əməliyyatı keçirəndən sonra heç nəyi ürəyimə yaxın buraxmaq istəmirəm. Çox fikrə düşən adamam. Bir nəfər bir söz deyəndə gedib 8 saat fikirləşirəm. Kinonun o işi yaxşıdır ki, yadından çıxanda "saxla" deyirsən. Teatrda belə bir şey yoxdur.

- Müsahibələrinizdən birində özünüzü daha çox teatr aktyoru hesab etdiyinizi demişdiniz.

- Bəli, çünki mən teatrın yetirməsiyəm. Məni ilk dəfə 1992-ci ildə 32 yaşımda olanda Ələkbər Muradovun "Güllələnmə təxirə salınır" filminə çəkiblər.
O film 10 il sonra ərsəyə gəldi. Sponsor çəkirdi, onlar da müflis oldu deyə, film 10 il qaldı. Belə deyək də, mənə ilk dəfə kinoya pasport verən rəhmətlik Xalq artisti Eldar Quliyev olub. Məni "Girov" filminə çəkmişdi. İlk dəfə o filmdə insanlar məni tanıdı. Gördülər ki, nəsə edə bilirəm və ondan sonra mən hər il epizod da olsa, azı 1-2 filmə çəkilirəm. 

- Sənətdə özünüzü kiməsə borclu hiss edirsinizmi?

- Təbii ki, birinci borcum Allahadır. Az da olsa, mənə qabiliyyət verib. Ata-anama da borcum var. 5-6-cı sinifdə oxuyanda ədəbiyyat müəllimim mənə demişdi ki, sən aktyor ola bilərsən. Elə bil ondan sonra beynimə düşdü. Universitetdə də çox müəllimim olub. Bir də Hüseynağa Atakişiyevə çox böyük minnətdarlıq hissi duyuram. Allah onun ruhunu şad eləsin! 

1989-cu ildə Gənclər Teatrına gəldim, 20 il orada çalışdım. Hüseynağa müəllim həmişə aktyor kimi məni qoruyurdu. İnstitut (Azərbaycan Dövlət İncəsənət İnstitutu-red.) dövründə tanınmağımda Bəhram Osmanovun böyük rolu olub. O, 4-cü kursda mənə ilk dəfə rol verdi və məni rektordan tutmuş hamı tanıdı. Rektor dedi ki, sən burada qalacaqsan, azad təyinat alacaqsan və s. 4-cü kursa kimi bəzi müəllimlər mənə deyirdilər ki, sən bura elə-belə, təsadüfən gəlmisən. 

Sonra H.Atakişiyevin yanına getdim. O da rəhmətə gedəndən sonra Gənclər Teatrı bağlandı və bizi Gənc Tamaşaçılar Teatrına birləşdirdilər. 2009-cu ildən mən orada fəaliyyət göstərirəm. Hələ də ora ara-sıra gedib oynayıram. Düzdür, ürək əməliyyatdından sonra teatrda fəaliyyətim bir qədər azalıb, amma olanda tamaşalarımı oynayıram. 

Bilirsiniz, serialda işləyəndə özümü pis hiss edirəmsə, deyirəm ki, bir dəqiqə dayan, amma tamaşada oynayanda bu baş versə, deyə bilmirsən. Tamaşanı dayanmasının bir yolu var, gərək yıxılıb öləsən.

- "Azdrama"da işləmək bir çox aktyorun arzusudur. Siz niyə ora getməmisiniz?

- Məni ora neçə dəfə dəvət ediblər, özüm getməmişəm. Onsuz da burada da işləyirəm. Gənc Tamaşaçılar Teatrında hələ instituta girməmişdən əvvəl teatrın “cikini-bikini” öyrənmək üçün fəhlə işləmişəm.

Əsgərlikdən gəldim, 6 ay orada fəhlə işlədim. Yəni o kollektiv mənə çox doğmadır, rahatdır. Şükür, işləyirəm. 

- Xalq artisti Ramiz Novruz rəhmətə gedəndə teatrda vida mərasimi keçirilməsi məsələsi gündəmə gəlmişdi. Necə düşünürsünüz, bu ənənə bərpa olunsa, yaxşı olmazmı?

- Bilmirəm, bəlkə öləndən sonra bu suala cavab verə bilərəm. 

- Ümumiyyətlə, "sənətçiyə qiymət vermək" deyəndə nə başa düşürsünüz?

- Sənətçiyə qiymət verməyin cürbəcür yolları var. Məsələn, bizdə sovetdən qalma sistem var. Əməkdar, Xalq artisti adları verilir. Bu, pis deyil. İndi ABŞ-də olsaydım, mənə Xalq artisti adı lazım deyildi, lazım idi ki, 20 miyon dollar versinlər, gedim filmə çəkilim. Amma indi bizim ölkədə qimətləndirmə bu cürdür. Məsələn, mən Xalq artistiyəm, cənab Prezident mənə ev də verib. Fərdi təqaüd alıram, Xalq artisti olduğuma görə aylıq müavinət alıram və maaşım da öz yerində. 
Şəxsən mən öləndən sonra fərqi yoxdur, məni haradan və necə götürəcəklər, harada aparıb quyulayacaqlar.
Oradan götürərlər, nə yaxşı. Yəni biz oradan da gedənləri görmüşük, bu tərəfdən də gedənləri də. Elə diri ikən az-çox sevib qiymət verirlərsə, özü böyük şeydir. Bayaq dedim də, necə qiymət verirlər. Yaxşıdır da, nəyi pisdir ki?! 

- Xalq artisti fəxri adı nə vaxtsa çətin vəziyyətdə köməyinizə gəlibmi?

- Bir dəfə dayım oğlu üçün dövlət idarələrindən birinə xahişə getmişdim. Oranın rəhbəri də mənim qohum-əqrəbamı tanıyır. Xəbər göndərdim ki, Xalq artisti, filankəsin qohumu. Qəbul eləmədi. Nə dəxli var, Xalq artisti? Qarşındakı sənə Xalq artisti olduğuna görə hörmət edəcəksə, heç eləməsə yaxşıdır. Mən insanam, gəlmişəm sizdən nəsə xahiş edirəm. Buna imkanınız çatırsa, eləyin. Gərək mən deyim ki, Xalq artistiyəm?! İnsanam da, dara düşmüşəm. Hamıda eyni ət, qan. Xalq artisti olmağın nə dəxli var ki?!

- Çalışdığınız layihələrin reytinqi sizi maraqlandırırmı? "Görəsən, bu film/serial çox izlənərmi?" dediyiniz olub?

- Açığı, məni heç o cür filmlərə çəkmirlər. Çünki mən kassa gətirə bilən aktyor deyiləm. Bilirsiniz ki, bu gün ancaq komediyalar çəkilir və bu filmlər kassa gətirir. Ola bilər nə vaxtsa dramatik bir film çəkərlər və yaxud bir komediya çəkərlər, mən orada oynayaram. 
Elə filmlərə çəkilmirəm deyə, reytinq də məni maraqlandırmır. Amma təbii ki, seriala çəkiləndə reytinq məni maraqlandırırdı. Düşünürdüm ki, görəsən, bizim işimizə qiymət verirlərmi? Televiziyada da bunu ancaq reytinqlə bilmək olar. "Ata ocağı" serialının da reytinqləri 6 ildə çox yaxşı olub. 

Bizim tamaşaçını da bilmək olmur. Hərdən elə şeyə baxırlar ki... Deyirsən, bu necə olur, buna baxanda nə fikirləşirlər, zövqləri harada formalaşır? Ona görə də gərək bu gün insanlarımız teatra, kinoya getsinlər, ciddi kinolara baxsınlar. Ən azı öz övladlarına görə getsinlər.
Adam tanıyıram ki, övladı aktyor olmaq istəyir. Uşağın da o potensialı yoxdur. Bu da özünü öldürür ki, oğlu aktyor olsun. Soruşuram ki, son vaxtlarda teatra getmisənmi, müasir, ciddi filmlərə baxmısanmı? "Yox" deyir. Deyirəm ki, ona görə sənin zövqün formalaşmayıb. Sən bilmirsən ki, övladın yaxşı aktyor olmayacaq. 

- Xarici layihələrdə də çalışmısınızmı?

- Çoxdan olub. İki rus serialına çəkilmişəm. Amma ola bilər ki, yenə də çəkilim.

- Tarixi qələbəmizlə bağlı nə düşünürsünüz?

- Şükür Allaha, Ali Baş Komandanın başçılığı altında torpaqlarımızı geri aldıq. Allah şəhidlərimizə rəhmət eləsin, qazilərimizə cansağlığı versin. İndi bəzi Qərb ölkələri bizə təzyiqlər edir. Məsələ ondadır ki, bu neçə yüz ildə heç bir müsəlman dövləti xristian dövlətinə qalib gəlməyib. Ona görə də Qərb ölkələri bizi sıxırlar.
Belə deyim də, mən dindar deyiləm. Mənə insanların dilinin, dininin dəxli yoxdur, hamısına insan kimi baxıram. Amma bunların belə eləməyi mənə çox pis təsir edir. 
Fikrimcə, Rusiya-Ukrayna müharibəsi də buna görə uzanır. Ola bilər ki, Rusiya yüz il sonra müsəlman ölkəsi olsun. Çünki müsəlmanların orada artımı çoxdur. Həm daxildəki Respublikalarda müsəlmanların əhali artımı çoxdur, həm də keçmiş sovet müsəlman ölkələrindən oraya gedənlər var. Bəlkə elə Rusiyanın da əli var ki, bu müharibədə xeyli müsəlman türk kökənli, rusların artıq-urtuq saydıqları millətləri qırsınlar, təmizləsinlər. Ona görə də Rusiya boyda dövlət 2 ildir qalib gələ bilmir. Necə olur, mənim başım çıxmır. Müharibə ilə Rusiyanın müsəlman dövləti olmasının qarşısını alırlar. 

Sözümü ona gətirirəm ki, biz bu gün mədəniyyətimizi qoruyaraq təbliğ etməliyik. Dünyaya göstərməliyik ki, nə qədər ümumbəşəri mədəniyyətimiz var. Bizə sadəcə bir müsəlman ölkəsi kimi baxmaq olmaz. Şərqdə ilk opera, ilk teatr bizdə yaranıb. 

İslamın dərinliyini yaradan təsəvvüfün kökü Azərbaycandan gedir. Ümumi Azərbaycan ərazilərindən söhbət gedir. Bizə belə baxmaq olmaz! Onlar  qələbəmizi həzm edə bimirlər.

Biz yalnız mədəniyyətimizlə bütün dünyanı fəth edə bilərik. Ona görə də çoxlu sərmayə yatırmaq lazımdır. İstər biznesmen, istər diaspora, istərsə də dövlət olsun, nə ediriksə, bunu yüksək səviyyədə etməliyik, elə-belə quş qoymaq üçün yox. Buradan gedən hər bir incəsənət adamı, digər ölkələrin tanınmışları bəh-bəhlə bir də geri gəlməlidir. O baxımdan yox ki kababdan ver yesin, sonra geri gəlsin. Gəlib burada bizim unikal mədəniyyətimizi görməlidirlər. 

- Vətən müharibəsi haqqında serial çəkilirdi. Amma nədənsə işlər ləngidi. Tənqid edirlər ki, müharibədən 3 il ötsə də, ortada hələ də ekran işi yoxdur.

- Həmin layihə serial kimi yox, film kimi çəkilməyə başlanacaq. Gələn il 100 faiz hazır olacaq. Gələn aydan hazırlıq işləri yenidən start götürəcək. Bilmirəm, ssenari eyni olacaq, ya yox. Amma məndə olan məlumata görə, başlayacaq. Məncə, bu daha yaxşıdır. Türkiyənin "Bozdağ Film" şirkəti ilə birlikdə çəkiləcək. 
Mən belə tezliklə film çəkilməsinin əleyhinəyəm. Gərək zaman keçə və biz elə bir film çəkək ki, onu dünyaya nümayiş etdirə bilək. Dünya bizim qələbəmizi yemir, həzm edə bilmir. İndi nə çəkilsə, özümüz baxacağıq. 

Bu yaxınlarda müharibənin ildönümü ilə əlaqədar baxırdım ki, qazilərimiz, əsgərlərimiz döyüş yoldaşları haqqında və s. təəssüratlarını danışırdılar. İnanın, mən kövrəlib ağlayırdım. Amma sonra kompozisiya kimi bir şey göstərdilər. Baxdım ki, necə də sünidir. Biz gərək onu süzgəcimizdən keçirək ki, kino çəkək.
Sovet dövründə müharibə vaxtına aid çəkilən ən yaxşı film "Əsgər atası"dır. Müharibədən 20 il sonra çəkilib. İnsanlara təsir etməyəcək bir kino çəkməkdənsə, çəkməmək yaxşıdır. Çünki biz o müharibəni, o qəhrəmanlığı saat yarımlıq bir filmdə gözdən sala, adiləşdirə bilərik. 

- "Nar bağı" filmində birgə işlədiyiniz aktyor Səmimi Fərhad belə bir fikir işlətmişdi ki, əlimə su tökməyə yaramayanların mükafatları var. Siz necə düşünürsünüz?

- Səmimi çox istedadlı aktyordur. Təbii ki, o, dediyi şeylərə layiqdir. Səmimi teatrda işləmir. Bilmirəm, gərək ondan sonruşum ki, sən hansısa kino xadimləri ittifaqının üzvüsənmi? Üzvü deyilsə, gərək üzv ola ki, onlar da Səmiminin adını nazirliyə təqdim etsinlər. Yolu budur. Ya gərək teatrda işləyəsən, ya da kino ittifaqına üzv olasan.

O ki qaldı Səmiminin layiqliyinə, buna çoxdan layiqdir. 

- Seriallarımızla bağlı çoxsaylı tənqidlər olur.
- Tənqid edənlər bizim sənət adamlarıdır. Onların çoxu ağsaqqal insanlardır. Elə mən də tənqid edirəm. Hamı deyir ki, türk serialları-filan yaxşıdır, əladır. Axı 30 il bundan əvvəl türk serialları belə deyildi. Bu çəkildi ki, inkişaf etdi də. 

Cənab Prezident 2011 və 2013-cü illərdə 5 və 6 milyon olmaqla 2 dəfə pul ayırıb ki, seriallar çəkilsin və xalqımız bizə lazım olmayan seriallara baxmasınlar. Hansı ki, bizim mentalitetimizə də ziddir. Gündə 5 arvad alıb, 6-sını boşayırlar. Sözüm ondadır ki, gərək bizdə də serial çox çəkilə ki, kəmiyyət keyfiyyətə keçsin. 
Gündəlik serial dünyanın heç bir yerində sənət əsəri sayılmır. Bu çəkilir ki, evdar qadınlar, yaşlı insanlar baxsınlar. O qədər "səviyyəsiz" dedilər ki, artıq çəkmirlər. Televiziyalar da azaltdı, pulu da azaltdılar. 

Digər bir məsələ də odur ki, axı oradan 5-10 nəfər cavan aktyor evinə pul aparır, kamera qarşısında dayanma təcrübəsi toplayırdı. Cavan rejissorlar, mütəxəssislər orada təcrübə yığırdı. Bunu deməklə nə yaxşlıq etdiniz ki?!

İçi mən qarışıq hamımız incəsənəti qorumalı olduğumuz halda bu sənətin prokuroruna çevrilmişik. Heç birimiz bu işə vəkillik etmirik. Hamı prokurordur, günahlandırır. İşə elə-belə baxıb "apar tulla" demək olmaz! 

- Həm gündəlik seriala çəkilməyi özünə sığışdırmayanlar var, həm də "aktyorlar kənarda qalır aparıcılar və s. seriala çəkilir" deyənlər. Bəs necə olmalıdır?

- Aktyor çəkilməyəndə çəkməki gəlib çəkilsin? Onu deyən adamların imkanları varsa, cənab Prezidentə müraciət etsinlər. Desinlər ki, 5 milyon da ayırın, biz bunu düzəldəcəyik. Pisləmirsən? Çıx de ki, mən düzəldəcəyəm. Kim çəkiləcək, kim çəkəcək özün təyin elə. 
Yoxsa ki hamısı "səviyyəsizdir", "tullayın getsin" deyir. Çox görmüşəm ki, "heç vaxt seriala çəkilməyəcəyəm" deyib, sonradan çəkilib. Teatrı, kinonu, sənəti bu qədər dayanmadan tənqid etmək olmaz. Haçan yaxşı səviyyəyə gəlib çıxsa, nə qədər deyirsən vur. 

- Səmimi Fərhad və başqa aktyorlar da düşünür ki, bu gün sadəcə aktyorluq etməklə dolanmaq çətindir, ticarətlə məşğul olmaq, fəhləlik etmək lazımdır. Doğrudan, bu sənətlə məşğul olan adam birini nöcvbədə pulu güdməməlidir?

- Vaxt olub mən də kartof satmışam. Demirəm ki, bütün gün kartof satmışam. Cavanlığımda işdən sonra ailəmi dolandırmaq üçün bunu eləmişəm. Biz kapitalizm dövründə yaşayırıq və bizim işimiz biznesə çevrilməyib. Problem bundadır. Bu iş biznesə çevrilməlidir. Bilsəm ki, məni çəksələr, bir milyon adam gəlib o filmə baxacaq, onda deyərəm ki, yarım milyon istəyirəm. İndi deyə bilmirəm axı. 

- İnşallah, o günlər də gələr.

- Bilmirəm, mən görməyəcəyəm. Allah eləsin, Səmimi Fərhad görsün. Həmişə deyirəm ki, bu sənətin yazılmayan, qəddar qanunları var. Yəqin ki, bu sizin sənətdə də var. O qəddar qanunların qarşısında dayana bilməyəcəksənsə, çıx get! 

- Fəxri adlara, mükafatlara layiq görülmüsünüz. Bundan sonra sənətlə bağlı özünüzə nə arzulayırsınız?

- Yaxşı rollar oynamaq istəyərdim. H.Atakişiyev deyirdi ki, heç nəyə fikir verməyin, başınızı aşağı salın, işinizi görün. Mən yenə də başımı aşağı salıb işimi görürəm. Həm çəkilirəm, istəyirəm o işlər də yaxşı olsun, həm də oradan 3-5 manat pul qazanmağa çalışıram ki, səhər başımı qoyanda uşaqlarım məni aparıb o pulla basdıra bilsinlər. Demirəm ki, mən havayı çəkilirəm. Onsuz da biz öyrəşmişik, birinci yerdə çəkilməkdir. 
İndi mən o cavanlara demək istəyirəm ki, talantı varsa, başını aşağı salsın, işini görsün. Özümü onlara nümunə göstərə bilərəm. Aclığa baxmadan işləmişəm. O adları, mükafatları elə-belə almamışam. 
Əgər öz işinlə məşğulsansa, axmaq-axmaq şeylərə fikir vermirsənsə, mütləq mükafatını alacaqsan. Hər kəsin bir fikri var və biz o fikirlərlə oturub-dura bilmərik. Bizi Allah bu yola qoyub, bu yolla da gedirik. 

Söhbətləşdi: Billurə Yunus