Hər birimiz bu sözü fərqli mənalarda yoza bilərik.

Kimlərsə küçəyə qazanc yeri;
Kimlərsə evdə edə bilmədiyini etmək yeri kimi baxırlar.

Küçəyə qazanc kimi yanaşanlar kimlərdir? Hər səhər getdiyimiz yolu silib-süpürənlər, bahalı maşından şüşənizi endirib, yola atdığınız zibilləri təmizləyən süpürgəçi qadınlar. Onlar siz getdiyiniz yolu, küçəni təmizləyib çörəkpulu qazanırlar. Məgər bu qadınlar küçəyə iş yeri kimi baxmırlar? Baxırlar.

Əlində siqaret, corab, lotoreya, saqqız və s. satanlar da küçəyə çörəkpulu yeri kimi baxırlar. Dayanacaqlarda, avtobuslarda, malların satırlar.

Keçək ikincilərə… Bu, heyvanlarla bir çox insanların birləşdiyi kateqoriyadır. Hər gün belələrilə rastlaşırıq.

Bu yaxınlarda restoranda nahar edirdim. Qapıdan iki-üç metr aralıda əyləşmişdim. Bir oğlan restorana daxil olanda ardınca gələn iki qadını görməyib, qapını örtdü. Amma arxasındakı iki qadın bunun qolundan yapışıb danlamağa başladı: “Sənə tərbiyə öyrətməyiblər ki, birinci qadına yol verərlər, ay tərbiyəsiz?!” Yüksək tonla deyib, oğlanı itələyərək, içəri daxil oldular. Mən bu hadisəyə görə oğlandan sərt cavab gözləyirdim. Amma yaxşı ki, heç bir reaksiya vermədi. Bu hadisə sübut edir ki, qadınlarımız getdikcə incəliklərini, zərifliklərini itirirlər. Lazım olmayan yerdə lazım olmayan reaksiyalar verirlər.

Metroda bir oğlan əyləşmişdi. Bir qız gəlib buna qışqıraraq dedi ki, “dur ayağa, tərbiyən olsun! Birinci qadına yer verməlisən, o əyləşsin”. Bəzi qadınlar evdə ərlərinə deyə bilmədiklərinin əvəzini küçədə çıxırlar. Özlərini həm hörmətdən salır, həm də qadınlıqdan çıxırlar. Kobudluqla incəlik olmaz.

Elə kişilər var ki, belə qadınlardan da betərdirlər. Bunlar da evdə arvadının, qaynanasının qorxusundan edə bilmədiyini küçədə edirlər. Bir növ illərlə qəfəsdə qalmış heyvana bənzəyirlər: qəfəsin qapısı açılan kimi min hoqqadan çıxırlar.

Dilimizdə ifadə var: “küçə adamları”. Kimdir küçə adamı? Burada bir paradoks var: küçə adamı küçədə özünü apara bilməyənə deyilir. Bu, təəssüf ki, cəmiyyətimizdə getdikcə ciddi problemə çevrilməkdədir: Küçə adamları, yəni küçədə özünü apara bilməyənlər artır. Səhər evdən çıxanda heç kim sənə zəmanət verə bilməz ki, bu gün hansısa küçə adamı, yaxud adamları ilə qarşılaşmayacaqsan, onlar sənin əsəblərini korlamayacaq.

Küçə mədəniyyəti çox vacibdir. Xüsusilə də indi: Azərbaycanın on minlərlə avropalı qonaq gözlədiyi bir ərəfədə. Onlar gəlib burada küçə adamları görsələr, nə yazıq bizlərə! Nə yazıq Azərbaycana, onun min illik mədəniyyətinə!

Ona görə də, küçə mədəniyyəti olmayanlara üzümü tuturam: Adam olun, amma küçə adamı yox!