"3 gün şokda idim, Xocalıya ayaqyalın getsəm ürəyim yolda partlayar" - əsirlikdə qalmış Xocalı sakini

Xəbər verdiyimiz kimi, Prezident İlham Əliyev oktyabrın 15-də Xocalı şəhərində Dövlət Bayrağımızı ucaldıb.
Bu xəbər bütün ölkəni sözsüz ki, sevindirdi, fərəhləndirdi. Bu xəbərə ən çox sevinənlərdən biri də 27 gün ermənilərin əlində əsir qalan Xocalı sakini Valeh Hüseynovdur.

Ölkə.Az Xocalıda bayrağımızın ucaldılması ilə bağlı V.Hüseynovun təəssüratlarını öyrənib. Valeh bəy deyir ki, dünyada onun üçün bundan böyük sevinc yoxdur:
"O boyda torpaqlarımız alınıb, bundan böyük nə ola bilər ki?! Xocalı bizdədir. Evimizin videosunu görmüşəm. Daha bundan yaxşı nə ola bilər?! Allah Prezidentimizə cansağlığı versin. O bütün dünya qarşısında bizim başımızı ucaltdı. Allah şəhidlərimizə rəhmət eləsin, qazi və veteranlarımıza cansağlığı versin. Ali Baş Komandanın rəhbərliyi ilə, apardığı güclü siyasətlə və ordumuzun rəşadətli döyüşləri ilə biz torpaqlarımızı geri aldıq.

Xocalı azad olunanda demək olar ki, 3 gün şokda qaldım. Heç nə yaza bilmədim, heç nə edə bilmədim. Elə bildim ki, bu mənim üçün bir yuxudur. Çünki heç kəsin ağlına gəlməyən bir iş idi. Düzdür, şəhidlərimizə görə çox ağladıq, onlara anma mərasimi keçirdik. Bir tərəfdən də sevincimizin həddi-hüdudu yox idi. Həqiqətən, şokda idim, sonradan ayıldım".

Vaqif Xaçatryanın məhkəməsi barədə danışan V.Hüseynov "o sizə də işgəncə vermişdimi" sualına belə cavab verib:

"Ermənilərin bizə verdikləri zülmləri çəkənlərdən biri də mən olmuşam. Haqq-ədalət nə vaxtsa öz yerini tapır. Körpə uşaqların qatillərini həbs ediblər. Bu, çox sevindiricidir, amma onların sayı daha çoxdur. Əsgəranda fövqəladənin rəisi Karo əsas işgəncə verənlərdən biri olub. Daha sonra Qarik, Mavel və digərlərini də tutulub gətiriləcəyinə ümid edirəm. Düzü, mənim yadıma gəlmir, amma Vaqif adını eşitdiyimi xatırlayıram. Hətta elə bilirdim, azərbaycanlıdır. Çünki əsirlikdə olanda elə gündə idim ki, heç kəsi tanımağa halım yox idi. Hətta bir dəfə orada məhkəmə qurdular ki, guya bunlar qanunla iş görür. Mənə ölüm hökmü oxudular. Orada "Vaqif, Vaqif" deyirdilər. Sonradan bildim ki, Vaqif azərbaycanlı deyil, onların hamısı ermənidir".

V.Hüseynov deyib ki, ən böyük arzularından biri Xocalıya getməkdir:

"Bəziləri deyir ki, özümə söz vermişəm ki, Xocalıya ayaqyalın gedəcəyəm. Dedim xeyr, mən ayaqyalın getməyəcəyəm, maşınla gedəcəyəm ki, tez çatım. Ayaqyalın getsəm, yolda ürəyim partlayar, ölərəm. Mənim övladlarım Bakıda doğulsa da, onlara o qədər Xocalıdan danışmışam ki, onlar da bu saat gedib Xocalıda yaşamaq istəyir.

Xocalıda biz yaşadığımız hissədə iki bulaq vardı - biri qızlar, digəri oğlanlar bulağı idi. Ora çox gözəl idi. Bağlar salmışdıq, dincəlmək üçün gözəl yer yaratmışdıq. Bulaqların suyu dupduru idi. Orada maneə vardı. qızlar bulağından baxanda oğlanlar bulağı görünmürdü. Həmin bulaq sanki bizim üçün müqəddəs yer idi. Heç bir kişi keçib qızlar bulağından su içməzdi. İndi oranın görüntüsünü çəkib atıblar. Ermənilər oranı o qədər pinti saxlayıblar... Adam heç yaşadığı yeri elə saxlayarmı?! Xocalı camaatı oranı gül kimi saxlayırdı.

Bizim Xocalıdakı evimizin hər iki tərəfində olan qonşularımız həyatda deyil. Məsələn, əmimin evindən bir ailədən 7 nəfər şəhid olub. Qonşularım yoxdur, dayım oğlu, dayım, anam, atam, nənəm, babam yoxdur. Orada ölənlər də olub, sonradan dünyasını dəyişənlər də. Yəqin ki, buna görə ilk vaxtlarda orada yaşamaq bizə bir qədər çətin olacaq. Onlarsız Xocalıya alışmaq çətin olacaq. Amma yenə də orada yaşamaq istəyirəm".

Billurə Yunus