Məhəmməd Əmin Rəsulzadə və Naqifizm

İntiqam VALEHOĞLU

Azərbaycanda kiminsə xoşuna gəlmək üçün kimisə söymək çoxdanın dəbidir.

Bu məktəbdə də belədir, bağçada da, bazarda da, digər müəssisələrdə də, şou aləmində də, elə siyasətin özündə də.

Məsələn, bir də görürsən ki, yaramazın biri qalxıb elə adamı tənqid edir ki, nə deyəcəyini bilmirsən. Belə bir təəssürat formalaşır ki, əslində, "tənqidçi" tənqid etdiyinin kimliyindən belə xəbərsizdir. Sadəcə, xoş görünmək üçün "sabunu bol eləyib".

Nə qədər acı da olsa, bu günlərdə yeni seçilmiş deputat (millət vəkili yazmıram. Çünki bu düşüncənin sahibindən millət vəkili olmaz) Naqif Həmzəyev Məhəmməd Əmin Rəsulzadə haqqında elə sözlər işlətdi ki, o ifadələri bütün detalları ilə bura yazmaq etik deyil. Ən pisi isə odur ki, Naqif Həmzəyev üzr istəmək, yanlışını etiraf etmək əvəzinə, sonradan mətbuata bildirib ki, belə bir ifadə işlətməyib. Tutaq ki, işlətməyib və Məhəmməd Əmini vətən xaini hesab etmir. Lap yaxşı. Bəs əgər belədirsə, o zaman niyə Gəncədə Rəsulzadənin büstünün başına torba keçirilmişdi? O Gəncədə ki, Həmzəyev oranın icra başçısının birinci müavini idi. Deməli, "Məhəmməd Əmin haqda elə deməmişəm, jurnalist səhv yazıb" söyləməyin özü da özünüifşadır. Bəs əgər Rəsulzadəyə nifrət etmirsənsə, belə vətənpərvərsənsə, niyə birinci müavin olduğun dönəmlərdə bircə dəfə də olsun təşəbbüs qaldırmadın ki, o torbanı ordan çıxaraq, ayıbdır.

Bunun adı bilirsiniz nədir? Cavab verirəm-Naqifizm.

Ölkə.az