Xilas olmuş dənizçilər:
Mətn ölçüsü:
  • 100%

Xilas olmuş dənizçilər: "O halda itkilərimiz daha az olardı"

Bu gün jurnalistlər Mərkəzi Neftçilər Xəstəxanasında "Günəşli" yatağında baş vermiş qəzada xəsarət almış bir qrup neftçiylə görüşüb.

Xəsarət alanlara baş çəkənlər arasında Ölkə.az-ın çəkiliş qrupu da olub. 56 yaşlı quraşdırıcı Mərdan Rəcəbov baş verənləri belə xatırlayır:

-Xilas olanların hamısı eyni qayıqdandır. Hadisə baş verən gün işləmirdik. Mən özüm quraşdırıcıyam. Saat 6-ya qalmış möhkəm partlayış səsi gəldi. Məcbur olub Şimala getdik. Şimalda da külək vururdu. Qayğığın birinə minmişdilər, digərinə də biz mindik. Elə bildim ki, qayıq partladı.Ayılanda gördüm ki, nəfəsim gəlmir. İkitərəfli qabırğalarım sınıbmış. Yaxşı ki bizim qayığın kanatları qırılmadı. Kanatlar qırılsaydı, salamat qalmaq qeyri-mümkün idi. 18 saat dalğa xilasedici qayığı vurdu. Fövqəladə Hallar Nazirliyindən gəlib yuxarıdan kanatla bizi xilas elədilər.

- 18 saatdan sonra hələ də xilas olunmağa ümidiniz var idi?

- Ümidimiz var idi. Deyirdilər ki, gəlirik, amma ortalıqda bir şey yox idi. Xahiş edirdik gəlib dalğanın qarşısını müəyyən qədər tutsunlar. Səhərəyaxın vertolyotlar gəldi, yaxınlaşa bilmədi. Xilasedicilərə minnətdarıq. BP-nin gəmisi də bizə çox yardım elədi.

- Ailənizlə danışmışdınız?

- Danışmışdıq.

- Üzüb çıxmaq mümkün idi?

- Heç cür mümkün deyildi. Düşən kimi külək harasa çırpacaq, orda da öləcəksən. Sakit havada orada üzmək mümkün deyil. Bir yandan külək, bir yandan dalğa.

44 yaşlı Rəşid Hüseynov kəllə-beyin travması alıb, başına bir neçə yerdən tikiş qoyulub. O isə hesab edir ki, baş verən hadisədən daha az itkiylə çıxmaq mümkün ola bilərmiş:

-O anları, keçirdiyimiz həyəcanı sözlə izah etmək çox çətindir. Hər şey bir anda baş verdi. Qaz elə sürətlə partladı ki...sonra keçdi platforma tərəfə. Əgər cənub tərəfdən düşsəydik, itkimiz çox az olacaqdı. Amma tüstü imkan vermədi, qayığın içində tüstüdən boğulurduq. Qərara aldıq ki, xilasedici qayıqları bir az endirək. Çünki qayığı dənizə salsaydıq, digər qayıq kimi partlayacaqdı. Digər qayıq bizdən yuxarı idi. Onlara dedik ki, çox aşağı buraxmayın. Digər qayıq bizim qayığa dəydi və platformaya çırpıldıq. Növbəti dəfə çırpılma oldu və digər qayıq tamamilə aşağı düşdü. Rəisin üstünə taxta düşmüşdü. Ayılanda gördüm ki, hamı xəsarət olub. Xilas olmağımızın səbəbi o idi ki, bizdə birlik oldu, tarazlığımızı saxladıq, Allaha dua elədik. Bizimlə bir qadın var idi. O da cəmi iki dəqiqə ağladı. Hər dəfə ləpə qayığa çırpılanda Allahı çağırırdıq. Yeganə ümidimiz Allah idi. Sonra bir zərbə oldu qayığımız orada bir ara var-ora düşdü. Həmin aranı efirdə də göstəriblər.

- Yəqin ki, hər kəs təşvişə düşmüşdü...

- Panika olsa da, hamımız harda olduğumuzu bilirdik. Xilasedici gəmiləri görürdük. Bizə deyirdilər ki, helikopeterlər sizi xilas etmək üçün qonub, baxırdıq ki, heç kim yoxdur. Bəziləri deyirdilər ki, bizi xilas etmək istəmirlər. İnsandır da, həmin an hər şey düşünür. Yenə də sağ olsunlar ki, bizi xilas elədilər. Platformanın altını xüsusi alətlərlə kəsib bizi xilas elədilər. Heç olmasa digərləri sağ da olmasalar tapılsınlar ailələrinə verilsinlər.

Xadimə Məlahət Əliyeva isə heyətdə yeganə xanım imiş. Əliyevanın dediklərindən:

- İşimi qurtarıb otağa dincəlməyə çıxmışdım. Qəfil partlayış səsi gəldi və otaqdakı əşyalar yerə töküldü. Tez çölə çıxdım, gördüm ki, uşaqlar jiletlərini geyinirlər. İşıqlar da söndü. Aşağı düşdük. Rəis qapını açmaq istəyəndə gördük ki, içəri alov vurur. Birtəhər qapını açdıq, gəmilərə mindik. Qapını örtüb gəminin içində oturduq. On səkkiz saat gəmidə qaldıq. Dalğa xilasedicilərə imkan vermirdi.

- Həm an nə düşünürdünüz?

- Düşünürdüm ki, sağ-salamat çıxıb üç balamın yanına gedim. Kişilərə deyirdim ki, tək qadınx eylağı sizin içinizdəyəm, dözürəmsə, siz də dözün. Uşaqlarım hadisədən xəbərsiz idilər. Xilas olub gələndən sonra ağlaşdılar ki, sən ölsəydin, biz nə edərdik?

- Yenidən dənizə qayıdacaqsınız?

- Onurğa sümüklərim, fəqərələrim sınıb. Bir-iki aydan sonra bilinəcək. Amma dənizdə işləməyə qorxuram. Rəhbərlik işimi quruya versə, orada işləyərəm. Çünki qorxuram.

İntiqam VALEHOĞLU
Fotolar: Nurlan Gülməmmədov
Ölkə.az