\"Səkkiz yaşımda rejissorluq etmişəm\"

Onunla "Azərbaycan" nəşriyyatının arxasındakı yataqxanada, bir xalq artistinin alıb-verdiyi yataqxanada görüşdük.

Bəlkə də belə təqdimat özünə xoş olmayacaq. Amma insafən maksimum 10-12 kvadratmetr olan bu mənzildə əməlli-başlı yaradıcılıq ab-havası hökm sürür. Söhbətimizə bu günlərdə təhvil verəcəyi yeni tamaşayla körpü salırıq.

Beləliklə, Ölkə.az-ın suallarını rejissor Gülnar Hacıyeva cavablandırır.

- Gülnar xanım, istərdim tamaşa barədə ətraflı məlumat verəsiniz...

- "Anamın kitabı" adlı müsabiqə keçirilirdi. Sevinc Elsevərin "Ürəyində arzu tut" əsəri orada yüz əsərin içərisində qalib gəldi. Müsabiqənin şərtinə görə, qalib əsər Gənc Tamaşaçılar Teatrında səhnələşdirilməliydi. Tamaşanın adı isə "Arzu və Murad" olacaq. Arzu və Murad əsərin baş qəhrəmanlarıdır. Bu da bizim direktor Mübariz Həmidovun təşəbbüsüdür. Hadisələr Xocalıda cərəyan edir. Qısa izah etsək, burada bir ailənin timsalında Xocalıda insanların başına gələn faciədən danışılır. Bu, mənimçün çox ağır əsər idi, dərdimin bir parçasıydı (qəhərlənir). Noyabrın 24-də məşqlərə başlamışıq. Sabah (bu gün-red.) tamaşaya daxili baxış, dekabrın 17-də isə premyera olacaq. İlk gündən indiyə kimi hər məşqdə ağlamışam.

- Tamaşada kimlər oynayırlar?

- Tamaşada əməkdar artist Gülər Nəbiyeva, Kərəm Hadızadə, Küşvər Şərifova, Nuriyə Əliyeva, Elşən Şıxəliyev, İlham Əsədov, Eşqin Quliyev, Roza İbadova, Səbinə Məmmədova və Anar Seyfullayev oynayırlar. Son dörd nəfər Rozayla Səbinə (Arzu), Anarla Eşqin (Murad) dublyordurlar. Bir saat on dəqiqəlik tamaşadır. Qarabağlı kimi Qarabağ dərdinin bir parçasını tamaşaçıya çatdırmağa çalışmışam.

- Gənc Tamaşaçılar Teatrında vəzifəniz rejissor assistenti olsa da, son zamanlar müstəqil şəkildə tamaşalar qurursunuz. Bu istək, özünəinam haradandır?

- Birinci kursda oxuyanda kurs rəhbərim, xalq artisti Cənnət Səlimova bizə etüd-tamaşalar vermişdi. Onları hazırlayanda başa düşdüm ki, hələ uşaqkən-səkkiz yaşımda rejissorluq edirmişəm. Özü də bizim nəsildə incəsənət adamları olmayıb. İlk mənəm və yəqin sonuncu da özüm olaram. Rayonumuzda hökumət binasında yaşayırdıq. Qonşu uşaqları yığıb binanın baş tərəfində səhnə kimi düzəldirdim, özümdən nağıllar quraşdırırdım, deyirdim ki, sən burdan gəl belə, sən orda belə gəl.Tələbə olanda anladım ki, mən səkkiz yaşımda rejissorluq etmişəm. Yəni bu istək məndə uşaqlıqdan olub. Bir haşiyə çıxım. Deməli, biz Cəbrayılda yaşayanda mən özümə bir kolleksiya düzəltmişdim. Orada qəzetlərdən, jurnallardan aktyorlar haqqında məlumatları, şəkilləri kəsib toplayırdım.

- İndiyə kimi Gənc Tamaşaçılar Teatrında neçə tamaşaya quruluş vermisiniz?

- İndiyə kimi daha iki əsərə-İlqar Fəhminin "Zülmətdən işığa doğru"suna və Rövşən Ağayevin "Bir gecənin nağılı"na quruluş vermişdim.

- Yəqin ki davamı da olacaq...

- İnşallah, rəhbərliyimizdən asılıdır.

- Rəhbərliyin münasibəti necədir?

- Çox gözəldir. Bu əsəri mənə şəxsən direktorumuz təqdim edib. Hər zaman Mübariz müəllimi özümə dayaq kimi hiss etmişəm.

- Son illər Azərbaycanda teatr aləmində şoulamış qalmaqallar baş verdi. Ancaq Gənc Tamaşaçılar Teatrı bu mənada kənarda qaldı. Söhbət son 2-3 ildən gedir. Çünki beş il öncə sizin teatrda da belə hadisələr olurdu. Maraqlıdır ki, Gənc Tamaşaçılar Teatrında belə söz-söhbətlər olmur, yoxsa "divarlarınız" çox qalındır deyə, səs qırağa çıxmır?

- Demək olarki, hər gün işdə, kollektivin içindəyəm. Bizim kollektivimiz doğrudan da çox mehribandır. Hər zaman bir-birimizin yanındayıq. Bu da rəhbərlikdən irəli gəlir.

- Heç um-küs olmur?

- Olmur, həm də ki biz doğrudan işlə məşğul oluruq, heç kimin boş vaxtı yoxdur. Hazırda bizdə eyni vaxtda üç tamaşanın məşqləri gedir.

- Hansı tamaşalardır?

- Məni hazırladığım "Arzu və Murad"ın, Cənnət xanımın "Mehmanxana sahibəsi" və Nicat Kazımovun "Mauqli" yeni il tamaşasının məşqləri gedir.

- Müsahibədən öncə, elə indi də müəlliminiz Cənnət Səlimova haqda ağızdolusu danışırsınız...

- Cənnət xanımla münasibətim müəllim-tələbəlikdən keçib və onu bəlkə də anam qədər çox istəyirəm. Onu itirməkdən çox qorxuram. Ona nəysə olsa, mən necə yaşayaram, bilmirəm. Çünki o, bunu məndən və bütün tələbələrindən qazanıb. Hazırda yaşadığım bu mənzili mənə Cənnət xanım alıb.

- Hətta... necə?

- Müəyyən xahiş-minnətlə pulsuz-parasız alıb və indi rahat yaşayıram. Altı il öncəyə kimi kirayələrdə idim. Bu gün Cənnət xanımın çörəyini yeyirəm. Onun mənə öyrətdiklərinin sayəsində tamaşalar qururam, tədbirlər hazırlayıram. Birinci kursda oxuyanda prezidentin iştirakıyla tədbir olacaqdı. Mənə tapşırdı ki, get, Azərbaycan haqqında kompozisiya hazırla. Baxdı və mənim kompozisiyamı həmin tədbirə saldı. Sonra Cənnət xanım məni bütün tədbirlərdə özünə rejissor assistenti götürürdü. Birinci kursda oxuyanda mənim əlimdən tutub apardı Polad Bülbüloğlunun yanına. Tədbir indiki Heydər Əliyev Sarayın qarşısındaydı, Polad müəllim də ordaydı. Dedi ki, bu qız tələbəmdir, mənə kömək edəcək, xahiş edirəm onun adı smetaya salınsın. Beləcə, hər tədbirdən qonarar almağa başladım.

- Hər bir aktyorun arzuladığı rol var. Bəs rejissorun?

- Mənim arzum Çexovun əsərləri ilə bağlıdır. Tələbə vaxtı "Vanya dayı"nın bir şəklini hazırlamışam. Onu da deyim ki, həm bakalavrı, həm magistraturanı fərqlənmə diplomiyla bitirmişəm. Altı il oxumuşam, bir dəfə dörd almamışam. İçimdə Çexova bir vurğunluq var. Bəlkə də onun əsərlərindəki acılar mənə yaxındır. Arzu edərdim ki, onun hansısa əsərini hazırlayım. Diplom tamaşamı da Çexovun "İtgəzdirən xanım" hekayəsi əsasında hazırlamışam.

- Hekayə əsasında diplom tamaşası?

- Bəli, Cənnət xanım deyirdi ki, bu, hekayədir, dialoq yoxdur. Güclə onu razı saldım. Çexovun yeddi əsərindən istifadə edib pyes "düzəltdim". Tamaşa olan gün komissyya var idi. Orada Cənnət xanım ağladı. Məəttəl qalmışdı, şoka düşmüşdü ki, hekayəni necə səhnələşdirmişəm.

İntiqam VALEHOĞLU
Ölkə.az