Fərhad Xəlilovdan maraqlı ETİRAFLAR
Ölkə.Az-ın məlumatına görə, F.Xəlilov verilişdə yaradıcılığı və şəxsi həyatıyla bağlı bir sıra maraqlı məqamlara toxunub:
"Məktəbdən əvvəl təbiəti çox xoşlayırdım. Yayın bitməsi mənimçün ən ağır zaman idi. Çünki biz şəhərə qayıdırdıq. Rəssamlıq təbiətə olan vurğunluğumdan qaynaqlandı. Nazir oğlu olmuşam, ehtiyac görməmişəm, amma 16 yaşım tamam olmadan işləmişəm. Çünki müstəqilliyi xoşlayıram. Mənim 16 yaşım tamam olmamışdı, işə götürmürdülər. Sübut etdim ki, konstitusiyaya görə yarım gün işləmə ixtiyarım çatır. "Muskomediya"da işləyirdim. Özümü xoşbəxt hiss edirəm ki, həmin illərdə o teatrda çalışdım. Orada Bəşir Səfəroğlu, Nəsibə Zeynalova, Lütfəli Abdullayev kimi əvəzedilməz aktyorlarla ünsiyyətdə olmuşam. Onlar məşq edəndə mən gülməkdən yıxılırdım. Rəssamlıq məktəbini bitirib, Moskvaya oxumağa getdim. Hamı gözləyirdi ki, teatra qayıdacağam. Teatr çox gözəl bataqlıqdır, oradan çıxmaq çox çətindir. Oranın ab-havası, iyi, münasibətləri adamı özünə çəkir. Azad adam olduğum üçün teatra qayıtmadım".
F.Xəlilov ailə həyatından da danıışıb:
"Evlənəndə də dedim ki, istədiyim qızı almasanız, evdən çıxıb gedəcəyəm. Mən toy eləməmişəm, dostlarımla restoranda oturub qeyd etmişik. Amma axırı yaxşı oldu. Atam mənə azadlıq vermişdi, şəxsi seçimlərimə qarışmırdı, sıxmırdı. Bir dəfə məndən xahiş edib. Moskvada oxumamışdan əvvəl Buzovnada Mircavadla, Kamalla, Ariflə işləmişdim, azad adam idim. Müəllimlərlə düz gəlmirdim. Azad adam, birdən-birə gedib düşmüşdüm kazarmaya. Atam dedi, səndən heç vaxt xahiş etməmişəm, amma indi xahiş edirəm ki, sən ali təhsilli olasan. Onun sözündən çıxmadım və Moskva Poliqrafiya İnstitutunu bitirdim. Çünki bizim cəmiyyətdə ali təhsil vacibdir".
Rəssam bildirib ki, atasının (Fərhad Xəlilovun atası Qurban Xəlilov Azərbaycan SSR-in Maliyyə Naziri və Ali Sovetin Rəyasət Heyətinin sədri vəzifələrində çalışıb-İ.V.) adından və nüfuzundan istifadə etməmək üçün Bakıda fərdi sərgiləri az olub:
"Həm də burada sərgi keçirsəm, biri paxıllıq edəcəkdi, biri tərifləyəcəkdi, biri başqa söz deyəcəkdi. Amma xaricdə məni sırf rəssam kimi qəbul edirlər. Mənə insan kimi səmimilik vacibdir. İş elə gətirdi ki, mənim ilk sərgim 1973-cü ildə Moskvada açıldı. Moskvada doqquz fərdi, Bakıda 1-2 sərgim olub. Evimizin üstündə bir emalatxana almışdım. Atamı Ali Sovetin sədri seçdilər. Düşündüm ki, deyəcəklər, atası vəzifəyə keçdi, emalatxana düzəltməyə başladı, qaldı. Atam təqaüdə çıxdı, ilyarımdan sonra mən ittifaqa sədr seçildim. Yenə də saldım təxirə və indiyə kimi həmin emalatxana təmir edilməyib. Biz ayrı cür tərbiyə almışıq. Mən məktəbə gedəndə bizimlə kasıb adamlar da oxuyurdu. 1953-cü ildə məktəbə getmişəm. Heç vaxt atamın xaricdən gətirdiyi şalvarları məktəbə geymirdim ki, seçilməyim, sürtülmüş şalvar geyinirdim".
Xalq rəssamı qonaqlıqların birində baş vermiş maraqlı əhvalatdan danışır:
"Bir tanınmış rəssama dövlət mükafatı almağa kömək etmişdim. Dörd nəfər gedib süfrə arxasında oturduq, dedilər ki, niyə yemirsən? Bu yemək sözünün mətnaltı mənası da vardı. Yəni yeni vəzifəyə keçmisən, yeməlisən və sair. Bir az da israr etdilər. Dedim ki, mən anadan altı kilodan da artıq olmuşam, anam beş gün südü başqa uşaqlara paylayıb. Hamısı mat qaldı. Dedim ki, mən bu dünyaya tox gəlmişəm".
İntiqam VALEHOĞLU
Ölkə.Az
