Məhəllələr ləğv olunsun, polis postları qurulsun – Samir Mirzə
“Tıxac sunamisi” Bakını günü-gündən daha da bağrına basır. O qədər aşiq olub ki, paytaxtın sıxıb suyunu çıxarır. Nəyin eşqidir, nəyin həsrətidir, məlum deyil.
Zarafat bir yana, artıq ara məhəllə adlandırdığımız küçələrdə də paytaxtın mərkəzi yolları kimi uzun tıxaclar yaranır. Bu bir tərəfdən yaxşıdır ona görə ki, sıxlıq olmayanda maşınlar sürətli və intensiv hərəkət edir. Yaxşı-zad deyil. Ara məhəllələrdə yaşayan insanlar ya dua ilə, ya min ölçüb bir biçdikdən sonra başını bayıra çıxarır. Çünki necə deyərlər, “vicyuuu” səsi ilə şütüyən maşınlar düz ağzının içindən keçir. Təhlükəsizliyə görə, piyada zolağının, işıqforun, yol polisinin belə küçələrdə gözə dəyməsi zərurətə çevrilir.
Mən özüm sürücü olaraq 30 ildən çox yaşadığım məhəllədən çıxarkən qonşu küçəyə keçib əsas yola çıxmağa çalışıram. Həmin məhəllədən keçən zaman pəncərədən başımı çıxarıb top-top oynayan uşaqlara “bağışlayın” deyirəm, həqiqi sözümdür, o qədər narahat oluram ki... Hətta bir neçə dəfə küçədə oturanların üzünə baxıb ürəyimdə hayqırıram ki, “vallah, mən sizin qonşunuz sayılıram ey, başqa yerdən gəlib buradan keçmirəm, hə, elə özünüzküyəm, mənəm də Miriş”. Yəni elə bilirəm ki, hər dəfə o məhəllədən keçəndə insanların rahatlığını pozuram. Çünki özüm dəfələrlə küçəmizin bir başından o biri başına keçmək üçün xeyli gözləmişəm. Yerüstü və ya yeraltı keçiddə sərf etdiyimiz vaxtla müqayisədə “xeyli” deməyim hətta yumşaq ifadə sayılır.
Maşınını məhəllədə saxlayıb həyətinin darvazasını zorla açanları da yad etmək yerinə düşür. Zorla, yəni tıxac yaranmasın deyə, qaçaraq tez qapısını açıb yenidən geri qaçıb, qayıdıb yox ha, məhz qaçıb həyətinə, evinə varmaq üçün işıq sürəti nailiyyəti əldə edirlər. Yaxud da evindən çıxmaq istəyənlər də eyni qaydada uzun sənədləşmə işləri kimi çətin prosesdən keçirlər.
Daha şəhərkənarı anlayışını geridə qoyuruq. Bu baxımda ara məhəllələrin ləğvi, polis postlarının, nə bilim, nəzarət-buraxılış məntəqələrinin qurulması zərurəti yaranır. Yol polisi üçün xüsusi yerin ayrılması, bayaq qeyd etdiyim kimi, işıqfor dirəklərinin, yol nişanlarının təşkil olunması arzulanır.
Bir dəfə iki böyük yük maşını küçəmizdən keçərkən sözün əsl mənasında aləmi bir-birinə qatdı. Naqilləri zədələdi, qalın kabelləri yola saldı, gecə vaxtı tıxac yaratdı. “Halallıq almaq istəyən sürücü” hətta yük yerindən bir-iki kisə kartofu insanlara ərmağan etdi. Az qala desinlər ki, “ay qardaş, sən gəl elə arada aləmi bir-birinə qat, kartofumuzu ver də. Nəyi pisdir ki, gəl dağıt, hədiyyələri payla, min, get”.
Yadıma gəlir, uşaq vaxtı bu küçədə daşlardan dirəklər düzəldib futbol oynayırdıq. Arabir məhəllədən maşınlar keçəndə ağzımızı da əyirdik. Sən demə, şadlığımıza şitlik eləmişik ki. Neyləyək e, uşaq olmuşuq da. Böyüməli idik ki, bilək şadlıq nədir, şitlik nədir.
Bilmirəm günah kimdədir, amma problemi həll etmək üçün ölkəyə avtomobil gətirilməsi ilə bağlı şərtləri sərtləşdirmək çözüm yolu deyil. İnsanlar maşın almaq üçün boğazından da kəsib istəyinə nail ola bilər. Nəticədə “tıxac sunamisi”nin zərəri daha da genişlənəcək.
Tıxaclar 1-2 saatlıq yox, 10-15 günlük olsa, hamı bundan əziyyət çəkəcək. Ümumiyyətlə, tıxac dalğasında təkcə lokal təbəqə batmır, qarşısına çıxan hamını süpürüb aparır.
Bakımız yüklənib, əlindən tutaq, imdadına çataq, yarasını sarıyaq...
Samir Mirzə Miri
Ölkə.Az
