Azərbaycanlı əsgərlə erməni qızın sevgisi: “Bu, xoş arzudur”

Gənc yazar Orxan Saffarinin keçmiş əsgərimizin vaxtilə Laçında yaşamış erməni qızı ilə bağlı yazdığı hekayə ciddi narazılığa səbəb olub. 

Müəllifin bu yaxınlarda “Qanun” Nəşrlər Evində çap olunacaq “20-ci sahə” kitabından olan hekayədə azərbaycanlı əsgərin erməni qızını görmədən ona aşiq olmasından, daha sonra sosial şəbəkədə həmin qızı taparaq ünsiyyət qurmasından bəhs edilir. 

Sərt reaksiya ilə üzləşən hekayəni yazıçı Şərif Ağayar “müharibənin ağzının üstünə vurulan tərs bir şapalaq” adlandırıb. 

Qocaman yazıçı Əkrəm Əylisli mövzu ilə bağlı fikirlərini Yenisabah.az-la bölüşüb.

Vaxtilə “Daş yuxular” əsərinə görə, ciddi etirazlarla üzləşən Ə.Əylisli gənc yazıçının hekayəsinin qalmaqal yaratmasına təəccüblənmədiyini bildirib:

“Bu mövzu ətrafında danışa biləcək insanlar sırasında mən ilk yeri ala bilərəm, bioqrafiyam hər kəsə məlumdur. Əlbəttə, mən istərdim ki, iki xalq arasında yaxınlaşma, bir-birini anlama olsun. Düşünürəm ki, biz bir yerdə yaşamaqdan ziyan çəkməzdik, əksinə, Qafqazda üç xalq  bir yerdə olsaydı, çox zəngin və mehriban yaşayardılar. Amma tarix elə də yaxşı gətirmədi. 

Sözügedən hekayənin səs-küy yaratmasına isə təəccüblənmirəm. Bu dünyanın qəribə işləri var, elə bir vaxt gəlir ki, insanlar hamısı özünü patriot kimi göstərməyə çalışır. Vaxtilə “Daş yuxular”a görə özünü patriot kimi göstərməyə çalışan minlərlə insan tapıldı. Elə adam qalmadı ki, əsərdən istifadə edib patriotluğunu “təsdiqləməsin”. 

Hansı ki, həmin adamlar əsəri heç oxumamışdılar. O əsər Azərbaycan dilində çap olunmayıb. Əsər rusca bir jurnalda çap edilmişdi, onu oxuyan çox az idi. Belə zamanlar tarixdə çox olub, bəzən birdən-birə insanlarda özünü göstərmək ehtirası qalxır. Bu zaman bir nəfər seçir və öz patriotluqlarını sübut etməyə çalışırlar”. 

Ə.Əylisli uzun illər əvvəl də yazdıqlarına görə, tez-tez “hücumlara” məruz qaldığını bildirib: 

“Əslində həmin vaxt “Daş yuxular”a etiraz edənlər mənim əlimdən çoxdan yığmışdılar və qisas almaq üçün ölürdülər. Onlar bu mövzudan bir dəfə yox, dönə-dönə istifadə etdilər, bundan maksimum dərəcədə faydalandılar. Mən o insanları yaxından tanıyırdım, məsləkini də, məqsədini də bilirdim. Lakin bu zəmində özünə şöhrət qazanmaq, əl çaldırmaq mənə məlum şeylər idi, çünki bunu ilk dəfə yaşamırdım. 

O vaxt "Kür qırağının meşələri" povesti çap olunanda da mənə qarşı hücumlar olmuşdu, Mərkəzi Komitə ayağa qalxmışdı ki, burada millətçilik ruhu var. Amma o əsərdə heç bir millətçilik ruhu yox idi. Mərkəzi Komitənin ideologiya katibi ilə danışanda ona izah etdim ki, əsərdə dediyiniz millətçilik ruhu yoxdur, qulaq asandan sonra Bakı ləhçəsi ilə dedi: “bunu ələnçinə yaz ki, biz də başa düşey də”. Yəni məsələ belədir, insanlar çox vaxt başa düşmədən nə isə danışırlar”. 

Yazıçı son illər insanların nifrətlə dolu olmasından məyus olduğunu qeyd edib: 

“Bu gün bütün dünyada şeytani əməllər çoxalıb. Bir tərəfdə İsrail fələstinliləri qırır, başlarına oyun açıb, digər tərəfdə Rusiya Ukraynada müsibət yaradır...

İndi elə bir zəmanədir ki, adam az qalır öz dediyinə özü də inanmasın. Orxan Saffari azərbaycanlı oğlanla erməni qızı arasında sevgi yaşanmasını istəyib, bu onun niyyəti, arzusudur. Bu, xoş arzudur. İnsan arzusuna qarşı da hücum etmək olar?! Getsinlər korrupsiyaya, riyakarlığa, ikiüzlülüyə, yaltaqlığa, yalana, şər qarşı etiraz etsinlər. Sadaladıqlarım bu gün bütün ölkəni az qala sel kimi götürüb aparır, amma bu insanlar yapışıblar ki, niyə filan yazıçı bizim kimi patriotluq etmir? Bunlar hamısı gülünc və ağrılı durumdur. 

Onsuz da bi nə vaxtsa, yenə bir yerdə yaşayacağıq, belə etmək olmaz. Axı biz sülhdən danışırıq, sözü bir yerə qoymaq istəyirik”.