Müsəlman olmağa peşman edən kobud siyasət: Güdaza verilənlər, maraqlı güclər

İsrail-Fələstin alovu səngimək əvəzinə, genişlənməyə başlayır.

Baş verənlərdə hamı günahkar axtarışındadır sanki. Azərbaycan əhalisinin əksəriyyətinin müsəlman olduğu halda niyə Fələstinə açıq dəstək göstərilmədiyi müzakirəsi var.

Yaxın keçmişə baxmaqla hadisələrə qiymət verək.

İl 2020, Vətən müharibəsi - müsəlman Fələstində erməni bayraqları gözə dəyir. “Əslində, elə deyil” sözləri çox əhəmiyyətsizdir, “əslində, necədir”i insanlar rahat görməlidir. İran əvvəlcə “təmkinli” olmaq barədə çağırış edir. İsrail isə açıq bəyanatlarla Azərbaycanın yanında olduğunu bildirir. Azərbaycan torpaqlarını işğaldan azad edir, bu yolda yüzlərlə hərbçisi şəhid olur. İran vəziyyətin ciddiliyini və Azərbaycanın qələbəsini gördükdən sonra Tehrandan dişsiz “Qarabağ Azərbaycandır” bəyanatları verir - Boş güllə effekti. Artıq Azərbaycan cəmiyyətində İrana qarşı haqlı narazılıq, etiraz var.

Növbəti mərhələdə İran-Azərbaycan münasibətləri gərginləşir. 

- İran Azərbaycanla sərhədə qoşun toplayır. 
- Tehran hava limanında xristian olan Paşinyan və müsəlman ölkəsi Azərbaycan ilə müharibədən yeni çıxmış Ermənistan lideri İslam dininin şüarları ilə qarşılanır. 
- Zəngəzur dəhlizi məsələləri fonunda həmin ərazidə tələsik şəkildə suvağı qurumamış İran Konsulluğu açılır.
- İrandakı səfirliyimizə qanlı hücum təşkil edilir.
- Azərbaycan və İran arasında gərginlik pik həddə çatır, tərəflər bir-birinə qarşı ciddi bəyanatlarla çıxış edir. 
- Hadisələr fonunda Azərbaycan dövlətçiliyinə təhlükə olan və İranın yanında dayananlara qarşı sərt tədbirlər görülür.

Bu proseslər fonunda yəhudi lobbisi və İsrail Azərbaycanı beynəlxalq aləmdə dəstəkləməkdə davam edir. Maraqlar nə olursa olsun, Azərbaycan vətəndaşı və cəmiyyəti bunu görür və 30 illik həsrətinə son qoyulur. Bir çoxları “İranın duasındansa, İsrailin PUA-sı yaxşıdır”, hətta “Qüds Yerusəlimdir” kimi şüarlar səsləndirir.

İranın imperialist maraqları, fars şovinizmi illərlə Azərbaycanda İranı sevmək yönündə apardığı siyasəti yerlə bir edir. Artıq “İran agenti” anlayışı gülüşlə qarşılanmır, buna ciddi və tutarlı ittiham kimi yanaşılır. Bir qrup dindarın “Onlar İslamı söyə bilmədikləri üçün İranı söyürlər” şüarının artıq boş və mənasız yalan olduğu şübhəsizdir. Bir qrup psevdodindarın “İranı yox, oradakı İslam alimlərinə hörmət edirik” sözləri də təsirini itirir.

Nəticə: Azərbaycan cəmiyyəti artıq İranı və yandaşlarını düşmən kimi görməyə başlayır. İrana qarşı atılan ən xırda addımları dəstəkləyir. Müsəlman adına xələl gətirən Tehran siyasəti din faktorunu olduqca əhəmiyyətsiz məfhuma çevirir. Üstəlik, Paşinyana qucaq açan Tehran onun Ermənistana Qərbi gətirdiyini görüb sözün əsl mənasında “başını itirir”.

Azərbaycanı özünə düşmən görən ermənilər yəhudilərə qarşı savaş bəyanatları ilə çıxış edir. Siz mənzərəyə baxın: Xristian toplumu olan ermənilər müsəlman İranla dostdur, yəhudini özlərinə düşmən elan edir, hansı ki, Tehranla düşməndir.

Nəticə olaraq, Azərbaycanın qarşısında müsəlman İran və xristian ermənilərdir. Yanında isə İsraildir. Yuxarıda qeyd etdiyim kimi, maraqlar nə olursa olsun, görünənlər açıq-aşkar ortadadır.
İran oyun qaydalarını ən kobud şəkildə pozaraq, nəinki özünə, hətta müsəlman anlayışına qarşı cəbhə açmış oldu.

İsrail-Fələstin gərginliyində belə, Azərbaycana düşmən ermənilər yəhudilərin Azərbaycana yardımını əsas gətirərək israillilərin ölümünü bayram edir, onların rəsmi Bakıya köməyinə görə cəzalanmasını arzulayırlar.

İndi sual olunur: İsrail-Fələstin münaqişəsinə yəhudi-müsəlman savaşı kimi baxmaq nə dərəcədə düzgündür? Dünyanın böyük müsəlman ölkələri bu proseslərdə aktiv iştirak etmirsə, qan tökülməsinin qarşısını alıb sülhü bərqərar edə bilmirsə, əksinə, alovun üzərinə benzinlə gedirsə, ortaya faciəvi görüntülər çıxırsa və bütün bunların fonunda müsəlmanlar başını itirəcək vəziyyətə düşüb ancaq “lənət” oxumaqla məşğul olursa, günah kimdədir? Düşünmək, ağıllı davranmaq, ağı qaradan seçmək lazımdır. Müsəlmanları İslam atmosferində, vakuumunda həbsdə saxlayıb bir prizmadan baxmağına səbəb olanlar hesaba çəkilməlidir. 

Siz təsəvvür edin, bəzilərinin barmaqarası baxdığı Türkiyə-Azərbaycan İttifaqı sözügedən münaqişəyə unikal təkliflə çıxış edir: Fələstinin mərkəzi Qüds olmaqla ikidövlətli model. Bununla sabitlik, sülh bərqərar olunur və qan tökülməsinin qarşısını alınır.

Ərəb dünyasının isə bu məsələdə vahid fikirdə olmaması, hadisələrə müdaxiləsini əhəmiyyətsiz edir. 

“Sionizm”, “savaş” çağırışı nəyi həll edir? “Sionist” deyən ölkə illərlə güclənməli, geosiyası prosesləri izləməli, məqam düşən zaman düşmən elan etdiyin ölkəyə ağır zərbə endirməli və qələbə çalmalıdır. 

Azərbaycan buna görə 30 il gözlədi, fürsət əldə etdi və tarixi qələbə qazandı.

Kimlərə lazımdır gərginlik?

İnsanlar bilməlidir ki, münaqişə ocaqları imperialist qüvvələrin marağındadır, həmin ərazidə varlıqlarını, təsir imkanlarını təmin edən ən mühüm amildir. Hərb zonasının mövcudluğu manevr imkanlarına zəmin yaradır. Və maraqlı qüvvələr həmin ocağın birdəfəlik sönməsini istəmirlər. Bir çoxlarının öndər kimi baxdığı ölkələr də bu siyasətdə iştirakçıdır.

Məsələyə kimin qalib olması prizmasından baxılacaqsa, tökülən qanlar durmayacaq. Burada insanlıq qalib gəlməlidir. Qalib gəlməlidir ki, körpələrin qurbana çevrildiyi savaş bitsin. 

Samir Mirzə Miri
Ölkə.Az